به نام خالق زیباییها

درود و شادباش خدمت تمامی همکاران دانشگاهی ام

به مانند سایرین
روز رفتن من نیز فرا رسید
با این تفاوت که
خود داوطلبانه
۸ سال زودتر از موعد مقرر
آماده رفتن شدم
که البته
این تعجیل
  بیانگر بسیاری از مطالب است که شرح حال آن در این مقال نمی گنجد.
به افتخارات کاغذی و میزهای چوبی نمی بالم چرا که با ماهیت و پایان این دست افتخارات همگی آشناییم.
اما به آنچه دانشجویانم در کنار واحدهای درسی طی ۲۲ سال  از بنده آموختند و اندیشه و قلب ایشان متاثر از این آموزه ها شد بسیار مفتخرم و البته شاکر.
از تمامی همکارانی که
پتانسیلها و توانمندیهای اینجانب را
به درستی شناختند
و تا جایی که توانستند از ایجاد فرصت برای اثرگذاری اینجانب دریغ نکردند  صمیمانه متشکرم
و متاسفم
برای تمامی کسانیکه
از این توانمندیها که میتوانست منشا اثرگذاری مثبت باشد
آگاه بودند
می توانستند
اما
با توجیهات مختلف دریغ کردند.

زندگانیتان سرشار از انسانهای خیرخواه و خوش فکر.

دکتر فاطمه پیغمبری
۳۰ بهمن ۱۴۰۲