آقای دکتر #پزشکیان خود را شیعه ی مولا علی علیه السلام می دانند،
ماهم بنابر سنت و سیره حضرت به توصیه ی ایشان عمل کرده و جایی که تصور کنیم نقدمان سازنده است نقد می کنیم.
برخی دوستان از این نقد ها گله مندند،
ببینیم پاسخ حضرت چیست:
بخش های از خطبه ۲۱۶ نهج البلاغه
«بدانيد از بدترين و سخيف ترين حالات زمامداران،
نزد مردم صالح اين است که گمان برده شود آن ها دوستدار تفاخرند و کار آن ها را بر نوعى برترى جويى حمل کنند.
من خوش ندارم اين فکر در ذهن شما جولان کند که مدح و ستايش را دوست دارم و از شنيدن آن لذت مى برم.
من بحمدالله چنين نيستم و به فرض هم اگر من مدح و ثنا را دوست مى داشتم،
آن را به سبب خضوع و تواضع دربرابر خداوند سبحان ترک مى کردم.
خداوندى که به سبب عظمت و کبريايى اش از همه سزاوارتر براى ثنا و ستايش است.
بسيار مى شود که مردم، ستودن افراد را به دليل تلاش هايشان شيرين مى شمرند.
مرا با سخنان زيباى خود به دليل اين که در پيشگاه خداوند و نزد شما به سبب احساس مسئوليت الهى حقوقتان را ادا کرده ام نستاييد چراکه هنوز از اداى آن ها به طور کامل فراغت نيافته ام و واجباتى که بر عهده دارم کاملا به مرحله اجرا درنيامده است.
با من آن گونه که با زمامداران ستمگر سخن گفته مى شود سخن نگوييد
وآن گونه که مردم خود را دربرابر حاکمان تندخو و جبّار حفظ مى کنند خود را محدود نسازيد و به طور تصنّعى و منافقانه با من رفتار نکنيد.
هرگز درباره من گمان مبريد که درباره حقى که به من پيشنهاد مى کنيد کوتاهى کنم يا ناراحت شوم و هرگز خيال نکنيد که من درپى بزرگ ساختن خويشتنم.
زيرا کسى که شنيدن حق يا پيشنهاد عدالت به او برايش سنگين باشد عمل به آن دو،
براى او سخت تر و سنگين تر است.
بنابراين از گفتن سخن حقّ يا مشورت عادلانه، خوددارى نکنيد،
زيرا من خود را بالاتر از آن نمى دانم که اشتباه کنم، و از خطا در کارهايم ايمن نيستم مگر اين که خداوندى که از من قادرتر است مرا از خطا حفظ کند.به يقين من و شما بندگان و مملوک پروردگارى هستيم که جز او پروردگارى نيست و آن چنان در وجود ما تصرّف دارد که ما آن گونه،
قدرت تصرف در خويش را نداريم.
او ما را از آنچه در آن بوديم به سوى صلاح و رستگارى راهنمايى کرد، ضلالت را به هدايت تبديل ساخت و بينايى را بعد از کوردلى به ما عطا فرمود.
@mahdi_finance@mahdi_finance1
