لذتي كه بشر مي تواند از امور دنيايي به دست آورد، محدود است؛
اين نهايت درجه حماقت است كه تصور شود ثروت و مال و منال، و راحتي و آسودگي مي توانند لذت بي اندازه به شما ببخشند؛ هيچ كدام از اين ها نمي توانند كاميابي حقيقي ببخشند؛
آن وقت چگونه مي توان آن را به دست آورد؟
كاميابي حقيقي را نمي توان از بيرون به دست آورد؛ آن از قلب سرچشمه
مي گيرد؛ قلب جايگاه خداوند است؛ براي تجربه كاميابي حقيقي، بشر بايد ايمانش به خداوند قوي باشد؛ جايي كه ايمان هست، عشق نيز هست؛ فقط هنگامي كه بشر در خود عشق دارد
مي تواند درستكاري را تمرين كند؛
درستكاري به حقيقت مي انجامد كه در واقع به خداوند هدايت مي شود.
🕉📿
@meditat
اين نهايت درجه حماقت است كه تصور شود ثروت و مال و منال، و راحتي و آسودگي مي توانند لذت بي اندازه به شما ببخشند؛ هيچ كدام از اين ها نمي توانند كاميابي حقيقي ببخشند؛
آن وقت چگونه مي توان آن را به دست آورد؟
كاميابي حقيقي را نمي توان از بيرون به دست آورد؛ آن از قلب سرچشمه
مي گيرد؛ قلب جايگاه خداوند است؛ براي تجربه كاميابي حقيقي، بشر بايد ايمانش به خداوند قوي باشد؛ جايي كه ايمان هست، عشق نيز هست؛ فقط هنگامي كه بشر در خود عشق دارد
مي تواند درستكاري را تمرين كند؛
درستكاري به حقيقت مي انجامد كه در واقع به خداوند هدايت مي شود.
🕉📿
@meditat