من عاشق این‌ام که به پای تو بریزم
آن را که به من داده خداوند؛ عزیز ام!

تا فرصت دیدار تو را سر بگذارم
بوده ست ز هر فرصت دیدار گریز ام

پیش آ که قدم‌های نظر را بسپاریم
بگذار کم‌ی با نظرات‌ات بستیزم

گیرند اگر فرض که هر یار مویز-ی ست
وقت‌ی که تویی؛ در دل دریای مویز ام

انگار بهشت است نفس می‌کشم آن را
و از لطف هوا چهره پر از گل شده نیز ام

در فرصت زیبای تماشای نگاه‌ات
جان می‌دمد انگار از آن قسمت میز ام

دانم که جهان‌ام به عنایات تو گیرا ست
از تو نتوانند فریبند به چیز ام

https://t.me/mhhjahanabadi