نطقیات

🔺 اعتراض به قطع همکاری با دو استاد دانشگاه شهید بهشتی و شریف

به نام حق

جناب آقای دکتر محمدعلی زلفی‌گل
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری

متأسفانه مطلع شدیم که دو دانشگاه بزرگ کشور، دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه صنعتی شریف، همکاری خود را با دو تن از استادان برجسته، دکتر محمد فاضلی از گروه جامعه‌شناسی و دکتر آرش اباذری از گروه فلسفه علم، قطع کرده‌اند. اگر این قطع همکاری‌ها به دلایلی علمی و دانشگاهی، از قبیل فقدان شایستگی در تدریس، پژوهش و ادای وظایف آکادمیک، بود، جای اعتراض نداشت، اما تا آنجا که می‌دانیم و همکاران دانشگاهی این اساتید تایید می‌کنند، قطع همکاری‌ها بر اساس چنین دلایلی نبوده است. نیز تا آنجا که می‌دانیم، سابقه‌ کاری و تدریس و پژوهش این دو استاد جوان روشن و درخور افتخار است: یکی استاد جوان جامعه‌شناسی است که در سیاست‌گذاری و عرصه عمومی نیز حضور موثر دارد و دیگری استاد جوان فلسفه است که صلاحیت حرفه‌ای خود را با انتشار آثارش در مهم‌ترین مراجع نشر اندیشه‌ فلسفی در جهان نشان داده است. همچنین، تا آنجا که می‌دانیم دانشجویان از شیوه و محتوای تدریس این دو استاد رضایت داشته‌اند و دارند.
پرسش اساسی ما، جمعی از اعضای جامعه دانشگاهی و اهل فرهنگ کشور، این است که در شرایطی که بلندپایه‌ترین مقام‌های سیاسی کشور از ایرانیان خارج از کشور دعوت می‌کنند به میهن خود بازگردند و نیز مصرانه از نخبگان می‌خواهند آنان را در برنامه‌ریزی و اداره بهینه امور یاری کنند، چنین اقداماتی در عمل به چه نتایجی می‌تواند منجر شود؟ آیا این تصمیمات موجب ناامیدی از امکان فعالیت علمی آزاد و مستقل نخواهد شد؟ آیا رواست دو دانشگاه مادر در پایتخت کشور بی‌پروا دست تطاول بر سرمایه انسانی خود بگشایند و افقی تیره پیش روی نسل آینده دانشگاهی بگشایند و سخن آنانی را که چیزی جز تیرگی در فضای فکری و فرهنگی کشور نمی‌یابند تقویت کنند؟ آیا به‌راستی ثبات داخلی و جذب حداکثری نخبگان مقتضی چنین اقداماتی است؟
ما، جمعی از اعضای جامعه دانشگاهی و اهل فرهنگ، به قطع همکاری دانشگاهی با این دو استاد معترض‌ایم و خواستار آنیم که دانشگاه‌های مربوط و وزارت علوم، ضمن بازنگری در این تصمیمات، مانع مداخله افراد و نهادهای خارج از دانشگاه در امور دانشگاهی شوند.

نویسندگان:
ابراهیم آزادگان، محسن آزموده، سیدمحمدرضا ابن‌الرسول، شهلا اسلامی، موسی اکرمی، کیوان الستی، حسن امیری‌آر،ا کاوه بهبهانی، بهمن پازوکی، محمدرضا پویافر، سمیه توحیدلو، حمیدرضا جلایی‌پور، غزاله حجتی، مالک حسینی، هادی خانیکی، امیرحسین خداپرست، اسماعیل خلیلی، محمد راغب، گودر رشتیانی، مسعود زمانی، مسعود زنجانی، سیامک زندرضوی، سیدحسین سراج‌زاده، مهدی سلیمانیه، احمد شکرچی، حسین شیخ‌رضایی، هادی صمدی، بابک عباسی، مسعود علیا، مقصود فراستخواه، اسدالله فلاحی، امیراحسان کرباسی‌زاده، امیر مازیار، زهرا مبلغ، محمود مروارید، حسین معصومی همدانی، محمود مقدسی، سیدحسین موسویان، سیدنصرالله موسویان، مصطفی مهرآیین، مهدی ناجی، امیر ناظمی، محمد یزدانی‌نسب، سیدمحمود یوسف‌ثانی

————————
برای حمایت از این کارزار و امضا به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.karzar.net/fazeli-abazari

‍ 🔺کتاب Hegel's Ontology of Power ( هستی‌شناسی قدرت نزد هگل ) رساله دکترای آرش اباذری است که از سوی انتشارات کمبریج منتشر شده است.

💢کتاب از نگاه دیگران:

🔺‘This is a highly welcome and innovative study of Hegel's theory of society. Arash Abazari elegantly succeeds in explaining the critical potential of Hegel's logic as social theory. In going beyond the claims of the Philosophy of Right, his book adroitly sets out sophisticated new accounts of Hegel's contribution to the ideas of power and social totality. And it effectively challenges the communitarian-pragmatist interpretations that have largely dominated the field of Hegel studies over recent decades.' Brian O'Connor, University College Dublin

🔺‘This book is a penetrating and highly original attempt to think with Hegel, against Hegel. Arash Abazari argues that Hegel’s most profound contribution to social theory lies not in his conception of institutionally mediated freedom, but in 'the logic of essence', out of which Abazari extracts a theory of power and social totality which he then uses to shed new light on later radical social theories such as those of Marx and Adorno. A fascinating and trenchantly argued work.’ Todd Hedrick, Michigan State University

🔺سید مسعود حسینی:
" آرش اباذری در کتاب‌اش هستی‌شناسی قدرت نزد هگل نشان داده است که قرائت هگل و مارکس در پرتو یکدیگر تا چه اندازه به فهمیدن هر دوی آن‌ها کمک می‌کند "

♦️♦️♦️

t.me/nutqiyyat

‍ 💢هگل و مدرنیته های متعدد

👤 دکتر آرش اباذری

🔺به صورت کلی، نظریه‌های درباره مدرنیته را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: ادعای دسته اول -که می‌توان آن‌ها را نظریه مدرنیزاسیون نامید- آن است که تنها یک شکل زندگی مدرن وجود دارد و آن همان چیزی است که اکنون در غرب محقق شده است؛ یعنی شکل زندگی‌ای که نظام اقتصادی‌اش، نظام سرمایه‌داری مبتنی بر بازار آزاد است و نظام سیاسی‌اش مبتنی بر ایده حقوق بشر و دموکراسی نمایندگی که در آن تصمیم‌گیری‌های کلان جامعه از طریق جمع جبری نظرات تک‌تک افراد تعیین می‌شود.

🔺دسته دوم، نظریه‌های پسااستعماری هستند که ادعا می‌کنند اساساً چیزی جهان‌شمول به نام مدرنیته وجود ندارد. بلکه شکل زندگی مدرن که ابتدا به صورتی کم‌وبیش اتفاقی در غرب شکل گرفته است، تنها در همان غرب مشروعیت دارد، اما این شکل زندگی از طریق تفوق نظامی یا اقتصادی غرب بر جهان، خود را به شکل جهان‌شمول جا زده است. مطابق نظریه‌های پسااستعماری، چیزی به نام علوم انسانی جهان‌شمول، یا فلسفه جهان‌شمول، (و در شکل افراطی‌اش) علم جهان‌شمول وجود ندارد و هر فرهنگ و کشور غیرغربی، علوم اجتماعی بومی، فلسفه بومی و علم بومی خود را دارد.

🔺ادعای من در این سخنرانی آن است که اگر هگل را خوب بخوانیم و درباره‌اش فکر کنیم، راه سومی درباره فهم مدرنیته پیش روی ما قرار می‌دهد. بر طبق این راه سوم -که جزئیاتش را در سخنرانی بیان خواهم کرد- اگرچه آرمان‌ها و هنجارهای مدرنیته قطعاً جهان‌شمولند، تنها یک ساختار ممکن اقتصادی و سیاسی مدرن وجود ندارد (به‌ویژه که ساختار کنونی جوامع مدرن در سرتاسر دنیا مملو از تناقضات و مشکلات است). بنابراین، راه برای تجربه جدیدی از مدرنیته، یعنی ساماندهی متفاوتی از عرصه اقتصادی و سیاسی مدرن، برای همه‌ی کشورهای دنیا باز است.

#اباذری
♦️♦️♦️

t.me/nutqiyyat