⬅️ ادامهی مبحث درمان روانپویشی کوتاه مدت
✅ رابطهی مثبت بین اتحاد درمانی و نتیجهی درمان، یکی از قاطعترین یافتهها در پژوهش رواندرمانی است.
➕ کیفیت اتحاد درمانی با مراجعان بزرگسال (هوروارتو بِدی، ۲۰۰۲) و کودک (شیرک و کارور، ۲۰۰۳)؛ به موفقیت درمان کمک کرده و آن را پیشبینی میکند.
⚠️ در واقع، میزان موفقیت در موارد اتحاد درمانی کم در برابر زیاد، از ۳۷٪ به ۶۳٪ افزایش مییابد.
➕درمانگر روانپویشی با تاکید بر اتحاد درمانی، طبق سنت کارل راجرز، همدلتر و انسانگراتر میشوند.
💠 برخی از درمانهای روانپویشی کوتاهمدت به درمان حمایتی- ابرازی مشهورند.
⬅️ درمام حمایتی - ابرازی توسط لستر لوبورسکی و همکاران در دانشگاه پنسیلوانیا تنظیم شده، که به بیماران کمک میکند موضوعات مکرری را در زندگی خود مشخص کنند که بر روابط آنها با دیگران تاثیر منفی داشتهاند.
⚠️ درمانگر برای برقراری رابطهی حمایتی، از روشهای روانپویشی اشتراکی استفاده میکند و سپس برای ترغیب بیماران به ابراز الگوهای رابطهی تعارضی خود و آگاه شدن از آنها، روشهای تعبیری را به کار میبرد.
بنابراین این درمان دو مولفهی اصلی دارد:
🌀 حمایت کردن در آگاهی یافتن از رابطه (حمایتی) و تحریک کردن بینش از طریق توضیحات، و تعبیرها (ابرازی).
🔸نکته: درمانگران روانپویشی کوتاهمدت در جستجوی بهترین گرایش نظری و روششناختی هستند. آنها از لحاظ نظری، بر دانش جامع و هدایتکنندهی روانکاوی و انواع آن اتکا میکنند. از لحاظ روش، فنون زیادی را بهصورت انعطافپذیر اجرا مینمایند که عمدتاً از مکتب روانکاوی سرچشمه گرفتهاند و از لحاظ عملی بر اتحاد درمانی تاکید دارند.
📗منبع: نظریههای رواندرمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمهی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20
✅ رابطهی مثبت بین اتحاد درمانی و نتیجهی درمان، یکی از قاطعترین یافتهها در پژوهش رواندرمانی است.
➕ کیفیت اتحاد درمانی با مراجعان بزرگسال (هوروارتو بِدی، ۲۰۰۲) و کودک (شیرک و کارور، ۲۰۰۳)؛ به موفقیت درمان کمک کرده و آن را پیشبینی میکند.
⚠️ در واقع، میزان موفقیت در موارد اتحاد درمانی کم در برابر زیاد، از ۳۷٪ به ۶۳٪ افزایش مییابد.
➕درمانگر روانپویشی با تاکید بر اتحاد درمانی، طبق سنت کارل راجرز، همدلتر و انسانگراتر میشوند.
💠 برخی از درمانهای روانپویشی کوتاهمدت به درمان حمایتی- ابرازی مشهورند.
⬅️ درمام حمایتی - ابرازی توسط لستر لوبورسکی و همکاران در دانشگاه پنسیلوانیا تنظیم شده، که به بیماران کمک میکند موضوعات مکرری را در زندگی خود مشخص کنند که بر روابط آنها با دیگران تاثیر منفی داشتهاند.
⚠️ درمانگر برای برقراری رابطهی حمایتی، از روشهای روانپویشی اشتراکی استفاده میکند و سپس برای ترغیب بیماران به ابراز الگوهای رابطهی تعارضی خود و آگاه شدن از آنها، روشهای تعبیری را به کار میبرد.
بنابراین این درمان دو مولفهی اصلی دارد:
🌀 حمایت کردن در آگاهی یافتن از رابطه (حمایتی) و تحریک کردن بینش از طریق توضیحات، و تعبیرها (ابرازی).
🔸نکته: درمانگران روانپویشی کوتاهمدت در جستجوی بهترین گرایش نظری و روششناختی هستند. آنها از لحاظ نظری، بر دانش جامع و هدایتکنندهی روانکاوی و انواع آن اتکا میکنند. از لحاظ روش، فنون زیادی را بهصورت انعطافپذیر اجرا مینمایند که عمدتاً از مکتب روانکاوی سرچشمه گرفتهاند و از لحاظ عملی بر اتحاد درمانی تاکید دارند.
📗منبع: نظریههای رواندرمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمهی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20