Yaqinda shunday holat bo‘ldi. Eng yaxshi ko‘rgan kitobim (Verter) uchun yozgan taqrizimni chopishgan ekan. Ataylab qilishmagan, kichkina kanal. Lekin, o‘g‘irlikning kichigi ham, kattasi ham o‘g‘irlik hisoblanadi. Boshqalar qilgan mehnatni osongina o‘zlashtirib, bitta odamga bo‘lsa-da, o‘ziniki qilib ko‘rsatish haqiqiy insofsizlik va jinoyat.
Bunday narsalarga katta e‘tibor bermasdim, ammo eng sevgan narsam o‘g‘irlangani yomon ta‘sir qildi. Koment yozdim va kanal admining dugonasi bilan urishib ketdik. Blogda bo‘lsa o‘sha qizning hamma yaqinlari bor ekan, aytishi bo‘yicha yomon vaziyatda qolib ketibdi. Menam xijolat bo‘ldim-u, natijada baribir aybdor emasdim. Dugonasi ahmoqlarcha muomala qilganini hamma ko'rgan va bilgandi.
Bir yillar avval ham shunga o‘xshash narsa bo‘lgan. Yaqin insonim o‘qishga kitob so‘radi. Umuman bermasdim lekin vaziyat shunaqa edi-ki, yo‘q deyolmay qoldim. Kitob oddiy emas, juda ko‘p xotiralarimni o‘zida jamlangan yodgorlik edi. Maktabdan berishgan, necha martalab qayta o‘qib chiqqan kitobim. Uning qadri va qiymatini pul bilan o‘lchab bo‘lmaydi.
Afsuski, o‘sha qiz kitobimni qaytib bermadi. Feysbukda bir izoh sabab urishib qoldik. Men fikr yozdim (jig'iga tegadigan gap edi) u lichkamga o‘tdi. Lekin farosat nol ekanligi uchun qilgan ishini va aybini tushunmadi. Keyinchalik juda xijolatligini bir tadbirda ko‘rdim. Yuzimga qarolmayotganidan men uyalib, birinchi salomlashdim.
Yaqin, har doim bir-birimizni tarafimizni olib kelgan do‘stim bilan kuz oyida xafalashdik. Men qattiq xafa bo‘ldim, boshqalarga vaziyatni ko‘pirtirgan va hazilni tushunmagan odamdek ko‘rindim. Nima bo'lsa ham keyin yarashdik, gaplashdik. Hech narsa avvalgidek bo‘lmasaligini qattiq his qilsam ham uni hozirgacha sogʻinaman va bundan uyalmayman. Ammo, u qilgan ishi qanchalik yomonligini zarracha his qilolmadi. Men esa vaziyatni hazim qilolmasdim, qilolmayman ham.
Shunga o‘xshash bir necha misolni yana yozishim mumkin. Lekin befoyda. Ba‘zi narsalar juda chigal va uni o‘z holicha qoldirish kerak. Biz kechirimlilik va bag‘rikenglik haqida ko‘p yozamiz, lekin men ba‘zi narsalarni va odamlarni kechirolmayman, bundan zarracha xijolat ham bo‘lmayman. Bilasizmi qachon kechirish kerak: u odam aybini to‘la tushunsa va aybdorligini his qilsagina kechirish mumkin. Shunda ham siz hech narsaga majbur emassiz.
Mahliyo Xurramova kitob (Markes "Ulug‘ onaning janozasi") menga judayam qadrli va siz buni tushunolmaysiz. Haliyam kech emas, kitobimni qaytarib bering. Kanaliga uyalmasdan: olgan kitoblarimni qaytarib bermaydigan odat chiqardim deb, yozgan odam ko‘rganda ko‘zimga ham qaray olishi kerak. Boshqa kishidan berib yuborsangiz ham roziman, ammo bir bo‘lagimning boshqada qolishiga hech qachon rozi bo‘lmayman.
@quyoshtaraflarda