Bu gapni eshitgan Bahor xonimning ingichka qoshlari sekinlik bilan chimirildi, kotibasiga nurdan saqlovchi ko'zoynak ostidan o'tkir nigohlari bilan qaradi so'ng sekin ortga tisarilib yumshoqqina kreslosining bag'riga joylashdi.
- Seningcha qilayotgan ishim noto'g'rimi ? Ko'rmayapsanmi uni ? Umuman meni gapimga kirmaydi. Yonimdan huddi kimsan sen degandek o'tib ketadi. Uning yonida odamgarchilik tugul onalik hurmatim yo'q. Borgan sari ko'cha qizi bo'lib ketayapti. Buni ustiga ikkita o'ziga o'xshagan yigitlar bilan o'ralashib qolgan.
- Xonim u yigitlarni siz ham yaxshi taniysizku. Qizingizni o'zlari bilmagan holda jimitdek narsadan ham qo'riqlab yurishipti.
- Menga aql o'rgatishni bas qil Zohida. Aqli kirsa keyin o'ylab ko'rarman. Endi esa eshikni orqasidan yop.
Zohida homush xonadan chiqdi. Singlisidek bo'lib qolgan Azizani azoblanganini ko'rib Bahor xonim bilan o'zicha gaplashib ko'rmoqchi edi. Gaplashdi ham nima bo'ldi ? xonim hatto uni eshitmadi ham. U mayda qadamlar bilan Azizaning xonasi yoniga keldi. Eshik yonida ichkariga kirish kirmaslikni biroz o'ylab ohiri eshikni uch marta taqillatdi. Ichkaridan javob bo'lavermagach ruxsatsiz eshikni ochib zimdan xonani tekshirdi. Hamma narsa ag'dar to'ntar xonaga xatto qadam qo'yishga joy qolmaganini ko'rib o'zi istamagan holda ko'zidan yosh oqdi. Yotoqning narigi chekkasida sochlari to'zg'ib qo'llarini keng yozgancha yotgan qizni ko'rib sekin unga yaqinlashdi.
- Aziza - Zohida qizni sekingina chaqirdi. Bir necha bor chaqiriqdan keyin ham javob bo'lmagach qizning yoniga sekin o'tirib sochini silay boshladi - Sqilma - Zohidaning lablari bir biriga tegib ular orasidan shu birgina so'zni chiqdi holos.
Azizani yoshligidan beri tushuna oladigan yagona inson bu Zohida edi. Azizaning ichi sirga to'lib ketsa ham, dardga to'lib ketsa ham onasiga emas aynan Zohidaga aytib berardi. Aziza na ota mehriga na ona mehriga to'ydi. Otasiku yoshligida o'lib ketgan, lekin onasi-chi, onasi tirik bo'lsada undan hech mehr ko'rmadi. Ko'rgani faqat kibr bo'ldi yoki pulni sevish. Onasi shunchalik kibrlilikka, boylikka berilib ketganki bu yo'lda farzandini ham o'ylab o'tirmasdi "u o'z farzandim bo'lsa" degan o'y fikr kelmasdi miyyasiga. Qisqa qilib aytganda qalbi pulga sotilganlardan. Azizaning yonida faqatgina Zohida bo'ldi. Aziza ham uyidagi atmosfera sabab g'ururli, mag'rur, kibirli qiz bo'lib ulg'aygan bo'lsada Zohidani o'z opasidek qabul qilgandi.
- Keting - qiz holsiz pichirladi.
- Azi...
- Yolg'iz qolishni istayman.
- Yaxshi.
Zohida xonadan chiqishi bilan chuqur nafas oldi
- Yana qancha sinovlarni boshingdan o'tkazar ekansan - afsus nadomat bilan sekingina pichirlab Bahor xonim buyurgan ishlarni hal qilish uchun o'ziga ajratilgan maxsus xonasi tomon odimladi.
#Daliya
#Aziza_va_Bahor_xonim_Asadullayevalar.