ما معنی جهانیم، ما را که می شناسد؟
از حسن یار آنیم، ما را که می شناسد؟

چون نوبهار خندان،در جوش لاله و گل
از دیده ها نهانیم،ما را که می شناسد؟

چون ماه مصر هرچند فهرست نیکوانیم
در گرد کاروانیم، ما را که می شناسد؟

مانند نقطه ی خاک، هرچند بی وجودیم
مسجود قدسیانیم، ما را که می شناسد؟

گاهی سپر،گهی تیغ،گه بدر و گه هلالیم
گه تیر و گه کمانیم،ما را که می شناسد؟

آغاز ما و انجام،پیوسته است با هم
برق سبک عنانیم،ما را که می شناسد؟

چون ذره گرچه اینجا در چشم درنیاییم
خورشید آن جهانیم، ما را که می شناسد؟

ازخودگذشتگانیم، نتوان رسید در ما
در خود رسیدگانیم، ما را که می شناسد؟

صائب زما عجب تر خلقی جهان ندارد
اعجوبه زمانیم، ما را که می شناسد؟


~ صائب تبریزی