تیمارستان روانیِ سنت ایزاک ؛ آرشیو نامه های خودکشی ★

حقیقت این است که من همیشه تنها بودم هنوز هم تنها هستم ، شناور در خلائی بي پایان، گویي چرخه تنهايي من تا آخرالزمان ادامه خواهد داشت ، انسان ها مداوم وارد زندگي من می‌شدند ، از خود اثری به جا می‌گذاشتند و در نهایت بدون خداحافظي سوار قطاري به مقصد ابد شده و از من فاصله می‌گرفتند ، همیشه سعي داشتم خودم را اینگونه قانع کنم که من نیز دوستان خود را دارم ، ولي هیچکس را ندارم ، اکنون دور خود حصاري براي مقابله با احساسات کشیده‌ام ، مدت هاست که دیگر نگذاشته ام کسي نزدیك من شود زیرا نمیتوانم تحمل کنم قلب شکسته ام ترك هاي بیشتري بردارد، شاید زندگي درنهایت اینطور است ، غرق در تنهایی همانند قطره آبی معلق در هوا که هرگز به باران ملحق نخواهد شد .
نامه‌اي قبل از ناپدید شدن ، پیدا شده در اتاق ١٤٥