رابطه رو به گل تشبیه می‌کنن.
می‌دونین، خیلی تشبیه به جا و درستیه. از همون اول اولش هم درسته. ولی نه هر گلی. رابطه ها به نظر من شبیه کاکتوس ان، از اون کاکتوس ها که اگه بلد کار باشی یه گل خوشگل هم می‌دن.
کاکتوس رو دیدین چه جوریه؟ کم توقع و راحته.
یه مقدار کمی آب می‌خواد و نور و یه خاک معمولی. ولی اینارو هم بهش ندین مثل بعضی از گل‌ها فرداش قهر نمی‌کنه. قبل از پوسیدن مدت‌ها ظاهرش خوبه، داره نفس‌های آخرش رو می‌کشه، ریشه اش داره می‌پوسه ولی ظاهرش هنوز سرپاست. یه وقتی می‌بینی که کج شده یا می‌بینی که سبزه ها ولی دیگه رشد نداره، دیگه شاداب نیست. یعنی تا جایی که می‌تونه ظاهرش رو درست نگه می‌داره.
خیلی وقت‌ها کسایی رو می‌بینین که به ظاهر شیک و خوشبخت و موفق ان ولی کسی نمی‌دونه (شاید حتی خودشون) که این رابطه دیگه ریشه نداره، پوسیده، رشد نداره، مثل روز اول نیست و هیچ‌کس نمی‌دونه دقیقا کجا و کی اشتباه شده. کسی یادش نیست که ذره ذره چه چیزای قشنگی خراب شدن. هیچ‌کس نمی‌دونه که کم‌کم و ریز ریز اشتباه شده. اتفاق بزرگ و عجیبی نیفتاده. فقط آدما یادشون رفته مواظب گلشون باشن.
خلاصه که رابطه ها و به خصوص رابطه زناشویی به وقتش مراقبت می‌خواد. وقتش که بگذره فقط یه ظاهر خوب داره و از درون می‌پوسه.
البته اونایی که بلد کارن از همون کاکتوسی که خیلی ها نمی‌تونن نگهش دارن یه گل هم می‌گیرن.
@yekravanshenaas
