برای بهبود نفس بشر که سایر بهبودها نتیجه‌ی آنست، آزادی عقیده ضرورت دارد؛ چراکه:

۱- اگر عقیده‌ای را محکوم به خاموشی کنیم ممکن است حق را خاموش کرده باشیم و اگر منکر شویم قضاوت خود را مصون از خطا پنداشته‌ایم.

۲- هرچند عقیده‌ی خاموش‌شده باطل باشد، ممکن است قسمتی از آن حق باشد و اغلب چنین است. و چون عقیده‌ی رایج در هر موضوعی هرگز همه‌ی حقیقت نیست، تنها با برخورد عقاید مختلف است که همه‌ی حقیقت فرصت تجلی خواهد داشت.

۳- درصورتی‌که عقیده‌ی مقبول، حق و تمام حقیقت باشد، اگر پیوسته آن را به مبارزه نطلبند، اعتقاد اغلب معتقدان به آن غیرعقلی و بی‌اساس خواهد بود و این شروع انحراف است.

‏«برداشتی از رساله درباره آزادی اثر جان استوارت میل با تصحیح و تغییر».
‌