Ko’pchilikda, qur’on qiroat qilayotib, oyatlarni ulab o’qishlarida uchraydigan ikki xatolik bor.
(Buni o’zim 4-5 kishida sezib, keyin post qilib qo’yishga qaror qildim)
1. Fotiha surasida;
2. Ixlos surasida.
1. Iyyaka na’budu va iyyaka nasta’iyn. Ihdinas sirotol mustaqiym.
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ
ٱهْدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلْمُسْتَقِيمَ
Ko’pchilik bu oyatlarni ulab o’qiganda:
“... nasta’iyn-ihdinas siroto...” qilib o’qiydi. Bu yerda xato bor.
Ulaganda to’g’ri o’qilishi:
“... nasta’iynUhdinas siroto...”, bo’ladi.
"نَسْتَعِينُ - ٱهْدِنَا"
Biz “ihdinaa” deganda talaffuz qilayotgan “i” harfi vasliy hamza hisoblanadi.
Bu degani, agar vasliy hamza gap boshida kelsa uni o’qiymiz. Ammo ikkita so’zni orasida kelib qolsa, uni o’qilmasdan, so’zni keyingi harfga ulab ketiladi, degani.
Bunisiku mayli, keyingisi juda jiddiy xato:
2. Ixlos surasida
Qul huvallohu Ahad. Allohus-Somad.
قُلْ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ
Ayt: “U - Alloh Yagonadir”
ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ
“Alloh Somaddir”
Ko’pchilik bu oyatni qo’shib o’qisa:
“Qul huvallohu ahadu Lillahus-Somad”, deb o’qiydi. Bu esa xato. Jiddiy xato.
Nega?
Tarjimasiga e’tibor beramiz:
“Qul huvallohu Ahadu”ning ma’nosi to’g’ri bu yerda. Ammo keyingi:
“Lillahus-Somad” kalimasi ma’nosi “Allohus-Somad” ma’nosidan o’zgargan.
U so’zni avvalidagi “Li” qo’shimchasi mansublikni ifoda qiluvchi predlog hisoblanadi. Masalan “Li Abdulloh”, desam, “AbdullohGa” digan bo’laman.
Endi, agar “Lillahus-Somad” deyilsa, oyatni aslidagi “Alloh Somaddir”, emas, “Somad Allohgadir” deb qo’ygan bo’linadi.
To’g’risi qanaqa o’qiladi?
Tajvid qoidasiga ko’ra, agar tanvin vaslaga yo’liqsa, tanvin va vasla orasiga “i” harfi orttirib o’qiladi.
Shunda to’g’ri o’qilishi:
“Qul huvallohu AhaduN-i-LLahus Somad” bo’lishi kerak.
Ma'nba: ibn Aaqil
@Kechinma_sh
