‍‍ ‍‍ نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد. چرا هنر راز خود را در قرن بیستم از دست داد. چرا هنرمند ناگهان خواست همه چیز را به‌دست بیاورد. هنرمند قرن بیستمی هنوز اولین رباعی‌اش را ننوشته، می‌خواهد آن را چاپ‌شده ببیند. پیش از این، هنرمندی مثل کافکا رمان‌های خود را می‌نوشت و می‌مرد و برای دوست و وصی خود وصیتنامه‌ای می‌گذاشت، مبنی بر اینکه همهٔ کارهای او را از بین ببرد. خوشبختانه این دوست وصیتنامه را از بین نبرد. ممکن است بگویید کافکا هم به قرن بیستم تعلق دارد. بله، این اتفاق در قرن بیستم افتاد، ولی کافکا به قرن بیستم تعلق ندارد. از نظرِ اخلاقی، او به قرن قبل تعلق دارد. به همین دلیل این قدر رنج کشید. او انسانی بود که برای زمانش آمادگی نداشت. بنابراین نکته یِ اصلی این است که هنرمند حقیقی آزمایش یا کاوش نمی‌کند - او می‌یابد. زیرا اگر نیابد، کارش کاملا بیهوده است.

جان جانیتو | گفتگو با آندری تارکوفسکی

┏━━━🔹🔷🔹━━━┓
@Pranaa_Art
┗━━━🔹🔷🔹━━━┛