Bədbəxtliyin səbəbləri. Niyə xoşbəxt olmuruq? (Oxunma müd: 2 dəq)
(Mənbə: Bertrand Russell - Mutlu olma sanatı)
Heyvanlar sağlam və tox olduqları müddətdə xoşbəxtdirlər. Düşünəndə buna insanların da xoşbəxt olmaqları lazımdır, amma günümüzdə belə olmadığı, daha doğrusu böyük çoxluğun xoşbəxt olmadığı görünür. Siz xoşbəxt deyilsizsə, bir tək özünüzün bu vəziyyətdə olduğunuzu düşünməyin. Əgər xoşbəxtsizsə, tanıdıqlarınızdan neçəsinin xoşbəxt olduğunu düşünün. Dostlarınız düşünərkən üz cizgilərini oxumağa, günlük həyatda qarşılaşdığınız adamların ruhi vəziyyətlərini sezməyə çalışın. Blake bir şeirində belə yazır: "Hər gördüyün çöhrə hüzn göstəricisidir."
Ortalama insan ömrü 70 ildir. Bu gün 20-25 yaşındasınıza, geriyə qalır 45-50 il.
Bəs bu 45-50 ildə necə xoşbəxt ola bilərsiz? (Əlbəttə bunu öz həyatınız üçün ən yaxşı siz bilərsiz. Mən psixologiyanın və fəlsəfənin dediklərini deyirəm)
Bertrand Russell yazır:
"Yeniyetmə dövrlərimdə həyatdan nifrət edir, tez-tez özümü öldürmək haqqında düşünürdüm. Özümü öldürmədimsə, bir az daha riyaziyyat öyrənmək istədiyim üçündür. İndi isə tam əksinə, həyatdan zövq alıram və hər keçən il bu həzz daha da artır. Bu da həyatda ən çox nələri istədiyimi kəşf etməmə və bir çoxunu ələ keçirdiyimə görədir. Ayrıca bəzi istəklərimi, məsələn bir şey haqqında hər şeyi bilməyim, şübhəsiz bilgi sahibi olmaq kimi, əldə edilməsi mümkünsüz arzularımı kənara atdım. Amma ən çox, özümü düşünmə huyundan əl çəkməyin yararı oldu. Hər adi bir insan kimi, mən də günahlarım, dəliliklərim, seçimlərim, səhvlərim və düzlərim üzərində düşünürdüm. Öz gözümdə şübhəsiz haqlı bir yanı olmayan insan idim. Sonra yavaş yavaş özümə də, qüsurlarıma da aldırış etməməyi öyrəndim. Diqqətimi çöldə olan şeylərə yönəltməyə başladım. Məsələn, dünya vəziyətləri ilə, maraqlandığım elmlərlə, xoşladığım insanlarla maraqlanmağa başladım. Xarici maraqların da insana bəzi əzablar çəkdirdiyi doğrudur: Dünya savaşa sürüklənə bilər, bəzi şeylərdə zəif ola bilərsiz, dostlarınız ölə bilər. Bu cür əzablar həyatın keyfiyyətini yox etmirlər. Amma məsələn özümüzə qarşı nifrət həyatın keyfiyyətini aşağı salır. Üstəlik canlı qaldığı müddətdə xarici maraqların hər biri bəzi çabalara yol açır ki, bunlar da can sıxıntısına qarşı ən yaxşı qoruyuculardır. İnsanın özü ilə maraqlanmağı isə, heç bir zaman səmərəli bir axtarışa yol açmaz. Ancaq, xatirə dəftəri tutmağa, psixoloqa görünməyə, bəlkə də özünü dinə həsr etməyə səbəb ola bilər. Nə var ki, dini yaşamın günlük axtarışları mənliyini unutdurana qədər insan xoşbəxt olmaz. Dindən irəli gəldiyi sanılan xoşbəxtliksə, təmizlik işçiliyi ilə də əldə edilə bilər. Təbii ki, fərd bu işdə işləmək məcburiyyətində olduğu şərti ilə."
Xoşbəxtliyi öz içinizdə axtarın. Xoşbəxt insan, başqalarını qarşılıqsız sevən bilən insandır. Xoşbəxt olmağa çalışmayın. Qədim bir hind inancına görə, istədiyin hər şeydən əl çəkdiyin andan etibarən, həyat onu durmadan sənə təqdim etməyə başlayacaqdır.