ﺑﯿﻨﺶ اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻮراﻧﻪ ﮔﺮوه ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺠﺮب و داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن، ﻣﺮﮐﺰ آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﯽ ﻋﻠﻤﯽ و ﮐﺎرﺑﺮدی ﻧﯿﺰ در ﺟﻮار واﺣﺪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ آن ﺗﺎﺳﯿﺲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺬب ۲۰۰ ﻧﻔﺮ داﻧﺸﺠﻮ ﮐﺎر ﺧﻮد را در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ۹۰-۸۹ آﻏﺎز ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﮏ ﺑﺎ اﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ آﻣﻮزش اﯾﺸﺎن، ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺗﺎزه ﻧﻔﺲ، آﻣﻮزش دﯾﺪه و ﮐﺎرای ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﻏﺬای ﮐﺸﻮر ﺗﺰرﯾﻖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ.
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯾﮏ ﻧﻬﺎد ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﭘﻮل ﻧﯿﺴﺖ
*آﻧﭽﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ در ﺻﻨﻌﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ورزﯾﺪ و ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺗﺠﻠﯽ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﯽ ﭘﻨﺪارﯾﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ؟
ﺑﻠﻪ در ﻃﻮل ﺳﯽ ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺖ در ﺻﻨﻌﺖ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ، ﻫﻤﻮاره ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎور ﺑوﺪم ﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺧﻮب، ﻋﺒﺎدت اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﺧﻮب ﺑﺎﯾﺪ در ﮐﻨﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺎﻣﻞ و ﺑﺎﮐﯿﻔﯿﺖ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻓﻄﺮی و ذاﺗﯽ وی ﺗﻠﻘﯽ ﺷﺪه و اﺳﺘﻤﺮار ﺣﯿﺎﺗﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺧﻮد را ﭼﻨﺎن ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن دﺳﺘﺮﺳﯽ داﺋﻤﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻪ آن ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻬﯿﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮕﺎه ﺻﺮﻓﺎ ﺳﻮدﻧﮕﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ در ﺻﻨﻌﺖ؛ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﺳﻮء ﻧﮕﺮاﻧﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ، ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻓﺮوش ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ داد و ﺳﺘﺪ ﺳﺎده ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻧﻤﯽ روﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻮام ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺗﺠﺎری ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن، در ﮔﺴﺘﺮه ای ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻧﻔﻮذ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و در ﻋﻤﻖ وﺟﻮد آﻧﻬﺎ رﺧﻨﻪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭘﺲ در ﺻﻨﻌﺖ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺧﻼﻗﯿﺎت و ﭘﺎی ﺑﻨﺪی ﺑﻪ اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ، در ﺧﻮر ﺗﻮﺟﻪ زﯾﺎدی اﺳﺖ.
ﻣﻌﺘﻘﺪم ﯾﮏ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ در ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎﺗﺪﺑﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﺪﯾﺮی ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﻀﺎی ﮐﺎری را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ، ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ را درک ﮐﻨﺪ، ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ راﻫﺒﺮی و
ﻫﺪاﯾﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت و ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ را درک ﮐﺮده و ﺑﻪ آن ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﺎر در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺣﺮﻓﻪ ای اﻧﻔﺮادی و ﻓﺮدﻣﺤﻮراﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ.
ﻣﺪﯾﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ اﺻﻮل ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ، روﻧﺪی داﺋﻤﯽ در اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﺎراﯾﯽ و ﺑﻬﺮه وری را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ، اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮد را اراﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﯾﮏ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ﯾﮏ رﻫﺒﺮ و ﯾﮏ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﻨﺪه ﻗﻮی ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر ﻣﺘﺨﺼﺺ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎ ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺖ. وﻟﯽ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ.
ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺴﯿﺎری دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ دارﻧﺪ. از دﯾﺪﮔﺎه ﺗﺌﻮری آﻣﻮزش دﯾﺪه اﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ داﻧﺶ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﻤﻠﯽ درآﻣﯿﺨﺘﻪ و ﻣﺠﺮب ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻦ از ﺑﺪو ورودم ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻼش ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﺮای ﺟﻮاﻧﺎن ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ و آﻣﺎده ﺑﺮای ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ، ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻢ. زﯾﺮا ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ روزی ﺟﻮان ﺑﻮدم و اﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎدی ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ، ﻗﻄﻌﺎ اﻣﮑﺎن ﺑﺮوز ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﯽ آوردم.
ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم، ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎراﻧﺪاز ﺟﺮم ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﻢ در آن وارد ﺷﺪه، ﺑﻪ روی ﮐﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ و زﻧﺪه ﺗﺮ ﺷﻮد. ﺟﺮم و ﮐالا، ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ارزش ﻧﺪارﻧﺪ .اﻣﺎ در ﺻﻮرت ﻋﺠﯿﻦ ﺷﺪن آن ﺑﺎپوﯾﺎﯾﯽ ذﻫﻦ و ﻋﻠﻢ، ﺗﺠﻠﯽ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ و ارزش آﻧﻬﺎ دوﺻﺪ اﻓﺰون ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮر، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯾﮏ ﻧﻬﺎد ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﭘﻮل ﻧﯿﺴﺖ .ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻻت ﻫﻢ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ۰۱ درﺻﺪ ﺳﻬﻢ دارﻧﺪ. اﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ، وﺟﻮد ﮔﺮوﻫﯽ از ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺧﻮب، ﺗﻌﻬﺪ و ﻫﻤﺖ واﻻ، ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ را آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
*اﻣﺮوزه در اﻏﻠﺐ ﺻﻨﺎﯾﻊ داﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ اﯾﺮان، رﻗﺎﺑﺖ ﺳﺨﺘﯽ وﺟﻮد دارد. ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ درﺑﺎره اﯾﻦ رﻗﺎﺑﺖ و ﺗﺎﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﺧﻠﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟
ﺑﻨﺪه ﺑﻪ وﺟﻮد اﯾﻦ رﻗﺎﺑﺖ اﻋﺘﻘﺎد دارم و آن را ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﯿﺮوزی ﻫﺎ ﻣﯽ داﻧﻢ .اﺳﺎﺳﺎ وﺟﻮد ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ رﻗﯿﺐ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻧﻬﺎد ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺗﻮﻟﯿﺪی ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﻬﺘﺮ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ. رﻗﯿﺐ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ، ﻣﻌﻠﻢ واﻗﻌﯽ اﺳﺖ، او راﻫﻨﻤﺎی ﻗﻮی اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎی زﯾﺎدی را ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد.
ﺑﺎ وﺟﻮد رﻗﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ارﮐﺎن ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽ رود و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﻘﻮق ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﻫﺮ ﻧﻮع ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪی و ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ، وﺟﻮد رﻗﺎﺑﺖ ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﮐﻠﯿﺪی در ﭘﯿﺸﺒﺮد و ارﺗﻘﺎی ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯽ و ﮐﻤﯽ ﺧﺪﻣﺎت ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ، رﻗﯿﺐ دﯾﮕﺮ ﻋﻨﺼﺮ اﺧﻼل ﮔﺮ در ﺑﻘﺎء ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﯿﺮوی ﻣﺤﺮک ﺑﺴﯿﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ و راﻫﻨﻤﺎی ﺻﺎدق، ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺿﻤﻦ ﺧﻮدﯾﺎﺑﯽ و ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﺳﺎﯾﺮ رﻗﺒﺎ، ﻧﺤﻮه و ﮐﯿﻔﯿﺖ اراﯾﻪ ﻣﺤﺼﻮل و ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت داﺋﻤﯽ ﻣﻮرد ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ و ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻣﺠﺪد ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.
*ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﻮارد ﻣﻬﻢ در ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دارد، ﺑﺤﺚ ﺣﻘﻮق ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ.
ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﭼﯿﺴﺖ؟
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯾﮏ ﻧﻬﺎد ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﭘﻮل ﻧﯿﺴﺖ
*آﻧﭽﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ در ﺻﻨﻌﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ورزﯾﺪ و ﺗﻮﻟﯿﺪ را ﺗﺠﻠﯽ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﯽ ﭘﻨﺪارﯾﺪ. درﺳﺖ اﺳﺖ؟
ﺑﻠﻪ در ﻃﻮل ﺳﯽ ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺖ در ﺻﻨﻌﺖ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ، ﻫﻤﻮاره ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎور ﺑوﺪم ﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺧﻮب، ﻋﺒﺎدت اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﺧﻮب ﺑﺎﯾﺪ در ﮐﻨﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺎﻣﻞ و ﺑﺎﮐﯿﻔﯿﺖ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻓﻄﺮی و ذاﺗﯽ وی ﺗﻠﻘﯽ ﺷﺪه و اﺳﺘﻤﺮار ﺣﯿﺎﺗﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺧﻮد را ﭼﻨﺎن ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن دﺳﺘﺮﺳﯽ داﺋﻤﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻪ آن ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻬﯿﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮕﺎه ﺻﺮﻓﺎ ﺳﻮدﻧﮕﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ در ﺻﻨﻌﺖ؛ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﺳﻮء ﻧﮕﺮاﻧﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ، ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻓﺮوش ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ داد و ﺳﺘﺪ ﺳﺎده ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻧﻤﯽ روﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻮام ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺗﺠﺎری ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن، در ﮔﺴﺘﺮه ای ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻧﻔﻮذ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و در ﻋﻤﻖ وﺟﻮد آﻧﻬﺎ رﺧﻨﻪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭘﺲ در ﺻﻨﻌﺖ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺧﻼﻗﯿﺎت و ﭘﺎی ﺑﻨﺪی ﺑﻪ اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ، در ﺧﻮر ﺗﻮﺟﻪ زﯾﺎدی اﺳﺖ.
ﻣﻌﺘﻘﺪم ﯾﮏ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ در ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎﺗﺪﺑﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﺪﯾﺮی ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﻀﺎی ﮐﺎری را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ، ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ را درک ﮐﻨﺪ، ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ راﻫﺒﺮی و
ﻫﺪاﯾﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت و ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ را درک ﮐﺮده و ﺑﻪ آن ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﮐﺎر در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺣﺮﻓﻪ ای اﻧﻔﺮادی و ﻓﺮدﻣﺤﻮراﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ.
ﻣﺪﯾﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ اﺻﻮل ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ، روﻧﺪی داﺋﻤﯽ در اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﺎراﯾﯽ و ﺑﻬﺮه وری را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ، اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﻨﺪد و ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮد را اراﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﯾﮏ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ ﯾﮏ رﻫﺒﺮ و ﯾﮏ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﻨﺪه ﻗﻮی ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر ﻣﺘﺨﺼﺺ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎ ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺖ. وﻟﯽ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ.
ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺴﯿﺎری دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ دارﻧﺪ. از دﯾﺪﮔﺎه ﺗﺌﻮری آﻣﻮزش دﯾﺪه اﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ داﻧﺶ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﻤﻠﯽ درآﻣﯿﺨﺘﻪ و ﻣﺠﺮب ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻦ از ﺑﺪو ورودم ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻼش ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﺮای ﺟﻮاﻧﺎن ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ و آﻣﺎده ﺑﺮای ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ، ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻢ. زﯾﺮا ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ روزی ﺟﻮان ﺑﻮدم و اﮔﺮ اﻋﺘﻤﺎدی ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ، ﻗﻄﻌﺎ اﻣﮑﺎن ﺑﺮوز ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﯽ آوردم.
ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم، ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎراﻧﺪاز ﺟﺮم ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﻢ در آن وارد ﺷﺪه، ﺑﻪ روی ﮐﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ و زﻧﺪه ﺗﺮ ﺷﻮد. ﺟﺮم و ﮐالا، ﺑﻪ ﺧﻮدی ﺧﻮد ارزش ﻧﺪارﻧﺪ .اﻣﺎ در ﺻﻮرت ﻋﺠﯿﻦ ﺷﺪن آن ﺑﺎپوﯾﺎﯾﯽ ذﻫﻦ و ﻋﻠﻢ، ﺗﺠﻠﯽ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ و ارزش آﻧﻬﺎ دوﺻﺪ اﻓﺰون ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮر، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯾﮏ ﻧﻬﺎد ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﭘﻮل ﻧﯿﺴﺖ .ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻻت ﻫﻢ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ۰۱ درﺻﺪ ﺳﻬﻢ دارﻧﺪ. اﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ، وﺟﻮد ﮔﺮوﻫﯽ از ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺧﻮب، ﺗﻌﻬﺪ و ﻫﻤﺖ واﻻ، ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ را آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
*اﻣﺮوزه در اﻏﻠﺐ ﺻﻨﺎﯾﻊ داﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ اﯾﺮان، رﻗﺎﺑﺖ ﺳﺨﺘﯽ وﺟﻮد دارد. ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ درﺑﺎره اﯾﻦ رﻗﺎﺑﺖ و ﺗﺎﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﺧﻠﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟
ﺑﻨﺪه ﺑﻪ وﺟﻮد اﯾﻦ رﻗﺎﺑﺖ اﻋﺘﻘﺎد دارم و آن را ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﯿﺮوزی ﻫﺎ ﻣﯽ داﻧﻢ .اﺳﺎﺳﺎ وﺟﻮد ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ رﻗﯿﺐ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻧﻬﺎد ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺗﻮﻟﯿﺪی ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﻬﺘﺮ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ. رﻗﯿﺐ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ، ﻣﻌﻠﻢ واﻗﻌﯽ اﺳﺖ، او راﻫﻨﻤﺎی ﻗﻮی اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎی زﯾﺎدی را ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد.
ﺑﺎ وﺟﻮد رﻗﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ ارﮐﺎن ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽ رود و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﻘﻮق ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﻫﺮ ﻧﻮع ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪی و ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ، وﺟﻮد رﻗﺎﺑﺖ ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﮐﻠﯿﺪی در ﭘﯿﺸﺒﺮد و ارﺗﻘﺎی ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯽ و ﮐﻤﯽ ﺧﺪﻣﺎت ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ، رﻗﯿﺐ دﯾﮕﺮ ﻋﻨﺼﺮ اﺧﻼل ﮔﺮ در ﺑﻘﺎء ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﯿﺮوی ﻣﺤﺮک ﺑﺴﯿﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ و راﻫﻨﻤﺎی ﺻﺎدق، ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺿﻤﻦ ﺧﻮدﯾﺎﺑﯽ و ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﺳﺎﯾﺮ رﻗﺒﺎ، ﻧﺤﻮه و ﮐﯿﻔﯿﺖ اراﯾﻪ ﻣﺤﺼﻮل و ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت داﺋﻤﯽ ﻣﻮرد ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ و ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻣﺠﺪد ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.
*ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﻮارد ﻣﻬﻢ در ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دارد، ﺑﺤﺚ ﺣﻘﻮق ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ.
ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﭼﯿﺴﺖ؟