هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1101)
«واژه دشمن» یا «ویژه اهریمن»؟!
«برترین ابزار» برای «خودکامگان زار»،
نه «ویژه اهریمن»،که «واژه دشمن» است!
«خودکامه هار» برای «ادامه کار»،
سلاحی «بُرّنده تر» و «فریبنده تر» از «دشمن» ندارد.
خودکامه اگر در «ایچ برزن»،«هیچ دشمن» هم نداشته باشد،
آن قدر بر دیگران «می تازد» تا از آنان دشمن «بسازد»!
وجود دشمن برای او «حیله حیات» است و «وسیله نجات» .
زیرا هر گونه «نارسایی» و «ناکارایی» را می توان به او نسبت داد.
دشمن را می توان عامل همه «شکست ها» و «بن بست ها» نامید!
حتی اگر «باران نبارد» و ما را «عطشان گذارد» مقصّر،دشمن است!
دشمن،«هالویی سفّاک» و «هیولایی سهمناک» است،
که با آن می توان «ورجاوندان را راند» و «شهروندان را ترساند»!
هر «قصوری تقصیر او» است
و هر «تقصیری از تزویر او» است!
دشمن«دَگَنَکی هتّاک» و «مترسَکی هولناک» است،
که با آن می توان هر «صدایی را خاموش» و هر «ندایی را به پاپوش» تبدیل کرد!
دشمن «تندیسی لال» و «ابلیسی بدسگال» است،
که همواره می توان به هر «نام» به او «دُشنام»داد؛
بی آن که بتواند «جواب» یا «بازتاب» دهد!
دشمن،«تابویی فهمیدنی» و «لولویی دیدنی» نیست؛
همه بدون این که او را «بشناسند» ،باید از او «بهراسند»!
#شفیعی_مطهر
#صدابانورحمانی
—---------------------------------—
زار: ناتوان، رنجور ،ضعیف، خوار، زبون، درمانده
هار: سگ گزنده،وحشی
ایچ: هیچ
هالو: ساده دل، خوش باور،ابله
دَگَنَک: چماق زرین که در قدیم ماموران تشریفات دربار به دست می گرفتند
هتّاک: پرده در، بدزبان
پاپوش: کنایه از توطئه و پرونده سازی برای کسی
بدسگال: بداندیش،بدخواه
تابو: شخصی یا چیزی که دست زدن و نزدیک شدن به آن ممنوع است
لولو: شکل مهیب، هیکل موهوم که بچه را تاز آن می ترسانند
