🔴شکاف میان نامگذاری کودکان و خیابان
🔻به مناسبت پایان انجام پژوهشی درباره نامگذاری خیابانها و اماکن شهر تهران از سوی دفتر برنامه ریزی و مطالعات شهرداری تهران؛ جلسه ای در شورای شهر برگزار و نتایج طرح ارایه گردید. بنده نیز به دلیل انجام پژوهش در باره نامگذاری کودکان تهرانی در نیم قرن اخیر دعوت شده بودم؛ که این متن خلاصه خبری ان سخنان است.
🔘عباس عبدی، توجه به پایداری نامگذاری، زیبایی شناسی نام، استفاده از ساختمان ها و تابلو ها برای یادبود و نامگذاری انها به جای تغییر نام خیابان ها، کاربردی بودن نامگذاری و شماره گذاری معابر را اصول لازم در نامگذاری معابر دانست که اگر با مشارکت مردم در نامگذاری همراه باشد می تواند شکاف فرهنگی میان نامگذاری رسمی و خواست فرهنگی مردم را به حداقل برساند.
🔘این پژوهشگر اجتماعی با بیان این که نامگذاری یکی از مهمترین مشخصه هایی است که می توانیم تحول فرهنگی را در آن ببینیم، گفت: با نگاهی به تحول نامگذاری کودکان متوجه تغییر و ترویج هویت های جدید در جامعه می شویم.
وی که چند پژوهش را درباره تحول در نامگذاری کودکان ایرانی انجام داده، افزود: پژوهش نامگذاری بنده نشان داد که نقطه اوج و پیک انقلاب در سال های 61 تا 63 اتفاق افتاد و دقیقا در همین بازه زمانی، خانواده ها بیشترین اسامی انقلابی را برای فرزندان خود انتخاب می کردند. این امر در سال 63 به اوج خود رسید و پس از آن بشدت کاهش پیدا کرد.
🔘این پژوهشگر علوم اجتماعی ادامه داد: در نامگذاری اماکن و خیابان ها شاهد تزریق فرهنگ از بالا به پایین هستیم، اما جامعه با انتخاب اسامی فرزندان، تغییرات فرهنگی را از پایین ترین سطوح بازتاب می دهد.
وی با بیان اینکه در مقاطعی فرهنگ رسمی یک اصل را ترویج می کند و فرهنگ مردم شکل و شیوه خاص خود را دنبال می کند، افزود: تفاوت نامگذاری کودکان و اماکن در این است که انسان فانی است و نامهای قدیمی به مرور و بر اثر فوت فرد حذف می شوند. اما خیابان ها نمی میرند و تغییر نامشان باید از ضوابط سختی تبعیت کند. متاسفانه ما حتی در تغییر نام اماکن که از منابع فرهنگی جامعه است به شکل رانت نگاه و رفتار می کنیم.
🔘عبدی گفت: بعید می دانم که در جاهای دیگر دنیا نام معابر را چون ما و به این سهولت تغییر دهند، بلکه بیشتر بنا یا ساختمانی را به نام افراد مورد نظر نامگذاری می کنند.
وی با اشاره به اینکه سیستمی که نامگذاری ها را انجام می دهد، توجهی به مقبولیت نام جدید از سوی مردم نمی کند، ادامه داد: ممکن است این عدم پذیرش مردم مشکلاتی را ایجاد کند. البته همه تغییر نامها این گونه نبوده و به طور مثال نام خیابان انقلاب و خیابان و میدان آزادی به دلیل این که در بستر خاص خود به جای شاه رضا و آیزنهاور نشستند، از سوی جامعه مقبولیت لازم را پیدا کرده است.
🔘عبدی به تغییر نام بخشی از بزرگراه آزادگان به نام آیت الله مهدوی کنی اشاره کرد و گفت: ایشان فرد محترمی بودند، اما فلسفه نامگذاری بزرگراه آزادگان که به نوعی مهمترین بزرگراه تهران است، و به یاد آزادگان جنگ نامگذاری شده بود موجب تعجب است. همه ما احساس مردم را در هنگام ورود اولین اتوبوس آزادگان به یاد داریم و این بزرگراه در حال ساخت به نام این عزیزان شد و کاملا هم جا افتاده و این تغییر نام ملنای خوبی ندارد وحتی از سوی مردم استقبال نمی شود.
🔘به گفته این پژوهشگر اجتماعی، هر قدر بین اسامی افراد با اسامی اماکن شکاف ایجاد شود، نشان دهنده شکاف بین مردم و حاکمیت است، زیرا اسم کودکان را مردم انتخاب می کند در حالی که انتخاب اسامی خیابان و اماکن از مردم سلب شده و در جای دیگری انتخاب می شود.
وی ادامه داد: به طور مثال محله گیشا به کوی نصر تغییر پیدا کرد، اما واقعیت این است که کمتر کسی از نام جدید استفاده می کند. حتی افرادی که این نام را تغییر داده اند، فلسفه گیشا را نمی دانستند. در واقع گیشا ابتدای نام دو فرد زرتشتی است که آن محله را مالک بودند و تاسیس کرده اند و ربطی به محله خاصی که در ژاپن مشهور است ندارد. بنابر این توجیهی برای تغییر ان وجود نداشت.
ادامه متن خبر👇
@barzannews