نگات میکنم
حالا که چشماتو بستی و سکوت اتاق همه چیو برا خواب نازت آماده کرده و تاریکی دنیا به نور چشمات اجازه استراحت داده نگات میکنم
تجلی عشق الهی تو کالبد انسانی
خدای کوچولوی دنیای پر از بی نفسی و تنگنای من
دیدن تو رو به صد ها سال خوابیدن و به ظاهر استراحت دادن به چشمام ترجیح میدم که نگاه کردنت مفهوم آرامش دیده هامه
میشنومت
دم و بازدم هوای اطرافت که به هر دم اکسیژن دنیای کوفتی رو پایین میدی و هوای بهشتی رو به هر بازدم به دنیا میرسونی و صدای آهنگینش گوشامو پر میکنه
تو از کدوم دنیایی که ذره ای به زمین شباهت نداری
از کدوم سیاره ای که گیسوی بلندت موقع شونه کردنشون دستامو پر از گرد ستاره میکنه
شیشه‌ی ظریف عمر و جون من
آسمون آبی و روشن من
چطور باور کنم واقعیت وجودت رو وقتی حتی تو خیالم تصور تو ممکن نبود اما حالا آروم گرفتنت کنارم رو لمس میکنم
به کدوم حقیقت بپذیرمت وقتی حتی افسانه ها توان نوشتن تورو نداشتن ولی الان حصار دستام مأمن توئند
تو
به کدوم خط بنویسمت و به چه شکلی بکشمت که طرح پر نقش و نگار تنت اونایی که ندیدنت رو به سمت تخیل نبره
فرای باور آدم
والاتر از حوای آدم
تا طلوع دوباره‌ی آفتاب چشمای پرنورت
نگات میکنم
@BiigBlueWhale 🐋💙
