— 5 ёшида отаси вафот этади.
— 16 ёшида мактабни ташлайди.
— 17 ёшида у тўртта ишидан маҳрум бўлишга улгуради.
— 18 ёшида уйланади.
— У темир йўлларда ишлайди.
Юридик факултетга ўқишга киролмайди.
— Суғурта агентлигидан ҳам ҳайдалади.
— 19 ёшида у ота бўлади.
— 20 ёшида хотини уни ташлаб, қизини олиб кетиб қолади.
У кичкина кафеда ошпаз бўлиб, идиш ювади.
— Қизини ўғирлашга уриниб, эплолмайди ва охири хотинини уйга қайтишга кўндиради.
— 65 ёшида нафақага чиқади.
У омадсизман деб ўйлаб, ўзини ўлдирмоқчи бўлади.
— Ўз васиятини ёзмоқчи бўлади, лекин бунинг ўрнига у ҳаётида эришган ютуқларини ёзишга қарор қилади ва у яхши биладиган нарса бу овқат тайёрлаш эди.
— У 87 $ қарз олади, картошка ва бир неча товуқ гўшти сотиб олиб, ўз рецептини тайёрлайди ва Кентукки штатидаги қўшниларига сотиш учун уйма-уй юради.
— 88 ёшида у Kentucky Fried Chicken (KFC) империясининг асосчиси, миллиардер
Полковник Сандерсга айланади.
PS: Бу пост KFC рекламаси эмас, балки ҳаёт 65 да ҳам бошланиши мумкинлиги ҳақида.
@biznesmxs