(غزل) شین خالۍ

په څِیر مو د يعقوب درپسې کړي دي سلګۍ
يو ځل راشه تر چمه مو نیازبینې ازادۍ

هم ته شوې کِبرجنه په خپل حسن یوسفي
چې ځان دې سنګار کړی دی مغرورې ناوکۍ

ته وایه چي په مَهر کي هم څومره شولې ځار ستا
چی کړای نشو هیڅ خیال کي تَصور يې د ځوانۍ

فرهاد او د مجنون غوندي لوګی شوو ستا لپاره
خپل سر او مال مو ځار کړله حسینې زندګۍ

نور بس کړه راپخلا شه نور مو ونیسه په غيږه کې
ټپه د یا قربان راوړه د ورکې ملالۍ

له ډیرو مودو ورکه وې هم ستړې غوندې ښکارې
دمه شه نور لمنه د هیواد کې خپلواکۍ

اِیله به شي وروستی ارمان پوره د حقاني فيض
هم زیری به پرې وشي هم د مینې شیرنۍ

۲۶/۹/۲۰۲۰