از بیشترین رنجهای آدم اینه که هر چقدر هم جون میکنه که عقب موندگیهاش رو از زندگی کم کنه، بازم رعیت باقی میمونه …! جون میکنه بچه هاش تحصیل کنن تا از روزگارِ رعیتی خلاص بشن ، ولی در نهایت میشن؛ رعیتی تحیلکرده …
خیلی دیگه خودش رو با “جماعت اهل زور و زر”هماهنگ کنه ، میشه رعیتِ تحیلکرده یِ “خودی” …
تکلیفِ “غیرخودی” ها هم که روشنه …!
و تنها جماعتِ اهل ِ زر و زور هستن که چه تحصیلکرده باشن و چه نباشن خرِ مراد را سوارن …
“نابرابری اجتماعی” بازتولید میشه …
تنها چیزی که فراتر از تکرارِ روزگارِ ارباب و رعیتی میتوونه باشه؛ “آزادگی” است …
🆔@Film_Doc