مرا؛همینطور که هستم دوست داشته باش!
با همین گیسوهای تا کمر افراشته ام برای دار زدن خاطراتم..
با همین تیله های سیاه پر حرفم که حرف توی دهانشان نمیماند و لو میدهند تمام راز های دلم را...
با همین گونه هایی که سرخی نه‌چندانشان پرده از تر بودن همیشگیشان برمیدارد!!
با همین لب هایی که سکوت بر لبخندشان حکمفرمایی میکند...
مرا دوست داشته باش!
همین من...
همین دختر خیالاتی شاعر را...
که گاهی کودکانه تورا میخواهد و عاشقانه تورا طلب میکند اما دیوانه وار از دست میدهدت؛
درست شبیه فیلسوف دیوانه ای که خدایش در بی خدایی نهفته است و محکوم است به تبعید در سرزمین سکوت...
مرا بخواه!
گاهی در اوج نخواستن ها،نشدن ها صدای بغض آلودم را طلب کن تا کمی شعر،کمی جنون،کمی عشق و کمی هوس پیاده روی زیر باران دلچسب بهاری را...مهمانت کنم...
وکمی از خودم؛از منِ‌‌تو...
منی که برای توست حرف بزنم...
مرا دوست داشته باش؛تااز زیر پلک های نیمه سنگینم محو تماشای حضورت شوم...
مرا به اندازه اخرین خاله بازیم در کوچه؛همان وقت که نمیدانستم آخرین بار است بخواه...
به اندازه تمام سادگی هایم؛ساده دل بستن و خسته دل کندنم...
کوتاه و رقیق تر از قهوه های ننوشیده‌ با تو دوست داشته باش!
#سارا_میم
@insideme1