جلال حاجی زاده

🔸 چهل و پنج سال انتظار برای یک عاشقانه پیر .
🎬 زیر سایه‌ی خوش‌برخورد همان درخت توتی که در شروع تابستان برای سقوط میوه‌های سپیدش یک مرثیه‌‌‌ی بلند گفته بودم، ایستادم و به چهل و پنج سال بعد فکر کردم که معلوم نیست کجای جهان ایستاده‌ام؟ شاید برای درخت‌ توت اتفاق دلنشینی‌ست که یک جا ایستاده‌است و تکلیفش با سرزمین و هدفش مشخص است ولی برای انسانی شبیه به من، نه. نمی‌دانم چهل‌و پنج سال بعد اگر زنده باشم در کدام سرزمین عاشقی می‌کنم. از آشکار شدن کدام خاطره‌ی پنهانی‌ام می‌ترسم؟ چهل‌و پنج سال بعد چند نفر در سرم زندگی می‌کنند؟ در دلم چند نفر با اجازه آمده‌اند و چند نفر بی‌اجازه من مانده‌اند؟ تا چهل و پنج سال بعد چند بار در آرامش کامل خوابیده‌ام؟ رنگ دیوارهای اتاقم چه ربطی با رنگ‌های گذشته‌‌ام دارد؟ چهل و پنج سال بعد تاریخ دقیق چند اتفاق مهم را به یاد دارم؟
به درخت توت حسادت می کنم و به چهل و پنج سال بعد فکر می کنم که احتمالا او هست و من نیستم.
هر وقت دامنه‌ی خیال‌هایم محدود می شود و افکارم در دام رفت و برگشت‌های معمولی می‌افتد از سینما کمک می‌خواهم. یک فیلمنامه خلاق، بلد است چیزی را به خاطرم بیاورد که هیچوقت در جایی نخوانده یا نشنیده‌ام. مثل همین فکر کردن به چهل و پنج سال بعد. عاشقانه‌ای که اینبار یک پیرزن و پیرمرد حدود هفتاد،هشتاد ساله بازیگرهای نقش اول و اول آنند. در یک عاشقانه تمام عیار باید همین باشد، باید هر دو نفر نقش اول باشند وگرنه چیزی از کار در نمی‌آید. «چهل و پنج سال» روایت پیرزن و پیرمرد خوش قیافه و آرامیست که هیچ عکس مشترکی با هم ندارند و دوست ندارند به گذشته‌ها فکر کنند چون چیزی در آن پنهان کرده‌اند که امروزشان را می‌کشد. پیشنهاد می کنم تا جوان هستید این عاشقانه پیر را ببینید و به چهل و پنج سال بعد فکر کنید. شاید آینده خودتان را در این فیلم پیدا کنید.

📖#جلال_حاجی_زاده

🎬 #فیلم 45years
#درام #بریتانیا
کارگردان: #اندرو_هیگ
بازیگران: #شارلوت_رمپلینگ #تام_کورتنی

Rotten Tomatoas: 97%
IMDB: 7.1/10
Metacritic: 94%
.
##سینما_اشنو #عاشقانه #نامه #عشق #فیلم_خوب
@jalalhajizadeh

به جای دسته‌ی لیوان
دست مرا بگیر
و اضافات ذهنم را
از روی این شعر، بلند کن
من بلد نیستم
اسم لاتین قرص‌های تو را
لابه‌لای این کلمات بی‌خاصیت جای بدهم
چیزی به یاد نمی‌آورم
قرص آبی کمرنگ مال کدام آرزو بود؟
کپسول سفید مایوس، مال کدام شادی؟
چرا جای ساعت‌های قرار
خط‌های مورب داروفروش‌ها
دغدغه‌‌ی ما شده؟

مرا از روی این شعر بردار
پنجره‌ی اتاقت را از خانه‌های نزدیک
دور کن
و با خلوت‌ترین صدای خودت
صدایم کن
من به هوای شهرهای دور محتاجم.

#جلال_حاجی_زاده
@jalalhajizadeh

تنها، بیشتر از زندگی به چگونه‌مُردن فکر می‌کند. تنها، نور را دوست دارد ولی دلبسته‌ی شب است. تنها، می‌داند آدم جذابی نیست ولی نمی‌خواهد با جذابیت دیگران قدم بزند و با خنده‌های بادآورده صورت خودش را تحمل کند.
تنها، می‌داند خالی‌ست و این خالی‌بودن تَه ندارد. تنها، یک سیاه‌نمای امیدوار است؛ او می‌خواهد خالی بماند تا تمام خودش را با کسی که او را تنها گذاشته پُر کند. تنها، منتظر یک پُرشدنِ تمام‌عیار است. تنها، یک قانعِ زیاده‌خواه است؛ او می‌خواهد آن‌قدر پر شود که به‌اندازه‌ی یک کلمه‌ی دو حرفی هم برای دیگری جا نماند.
آن‌هایی که تنهایی آدم را بزرگ می‌کنند، آدم‌های بزرگی هستند ولی بلد نیستند بزرگی کنند.
آن یک‌نفرها، که همه‌ی آدم‌های تنها درگیرشان هستند، به فرمانده‌های جنگی می‌مانند؛ همیشه پیروز هر نبردی می‌شوند بی ‌آنکه زخمِ ریزی بردارند درحالی‌که تو را تنها و شکست‌خورده می‌خواهند.
آن یک‌نفرها، مثل هدیه‌هایی هستند که حاضرند خودشان را در رود‌های خروشان بیندازند، اما به دست تو نرسند. آن یک‌نفرها خودِ مرگ‌اند که با کشتن بقیه زندگی می‌کنند.


#آهنگ_تو_دارم 🎵💙 نامه‌ی کوتاهِ خوش‌آهنگی‌ست، برای کسی که دوستش دارید.


📖 #جلال_حاجی_زاده
@jalalhajizadeh