#shunchaki qaydlar
Hidoyat dunyodagi eng katta va bebaho ne’mat. Ertalab choy ichayotib, orollarda yashovchilar haqida ko’rsatuvni ko’rib qoldik. Ota-bobolarini kalamush bo’lgan, deb sig’inar ekan. Kalamushlarga maxsus taom qilinarkan, kunning 18 soatini kalamushlarga bag’ishlar ekan va bundan xursand.
18 soat…
~
Nonushtaga oyijon sut olib chiqadilar qo’shnilardan, g’ira-shira bo’lmay turib, olishga ulgurish kerak. Tahminiy 5:30 - 6:00 lar atrofi. Sutni sog’gani, topshirgani turadiganlar bomdod o’qishmaydi. Millionlab insonlar tongda bizdan barvaqt uyg’onadi, lekin ularning dardi bomdod emas. Alloh qandayin ham noyob ne’mat bergan sizga?!
~
93 ga kirgan buvijon borlar, 3 kun mehmonimiz bo’ldilar. Oyijonni onalari, yurganlarida hozir yiqilib tushadilar, deb yurak hovuchlab turaman. 5 vaqt namozni qazo qilganlarini haligacha ko’rmadim, shu yoshlarida o’zlari mustaqil borib tahorat oladilar, kelib namozlarni vaqtida o’qiydilar. Qanchadan qancha chol-u kampirlar hali ham o’zlarini yoshlardek tutib, allambalo kiyinib, yarashmagan gaplarni aytib yurishadi. O’rta yoshlilarga namoz o’qish haqida aytilsa, qariganda o’qiyman, deydi. Ajib a? Mehmonlar kelsa, eng sara taom, dasturhon, ko’rpachalar liboslar tanlanadi. G’ayrat, kuch - quvvat sarflanadi. Allohga biz qarib, peshobimizni ushlolmay, chala tahoratli bo’lib, inqillab-sinqillab o’qigan namozimiz kerakmi?! Ibodat asli kimga kerak? Kim uchun yaxshi?!
~
Musiqa qanchalik hayotimizga singib ketgan. Reklamada ham musiqa, ko’chada ham, to’yda ham. Kelganimdan beri mahallada nechta to’y bo’ldi, ertalabgi osh ham ashula, ayollar bazmi ham ashula . Qo’shiqlarning ma’nisi yo’q, so’zlar ham eshitilmaydi, faqat ohang. To’p-to’p, bir xil harakat-u sakrashlar bilan ohangga moslashadi odamlar. Boshqa hech narsa. Jahannamga ham shunaqa to’da - to’da tushib ketish mumkin. Nauzubillah…
~
Shirk va bid’atga botib ketgan xalq. Kundalik duolar, fotihalarda ham “Rosulullohning ruhi qo’llasin, yigit pirim madadkor bo’lsin, dovud payg’ambar yor bo’lsin, osmonlardan bizni ruhlar ko’rib turadi” va hkz. Bir gala ovoz jo’r bo’ladi: “Omiiiin”.
Subhanalloh. Qanday qilib tinch uxlaymiz endi? Qanday xotirjam ovqat yutamiz? Qachongacha davom etadi bular? Kimdir, qaysidir birimiz, o’zimiz boshlaylik islohni. O’zimizdan, ahlimizdan, kuchimiz yetganlardan, gapimiz o’tadiganlardan. Ilm bilan, hikmat bilan, sabr bilan, davomiylik bilan. Olamlarning Robbi Allohning haqqi paymol bo’lyapti, odamlar xotirjam, mamnunlik bilan shirkka botib yashayapti. Bunaqa davom etishi mumkinmas. Atrofimizdagilardan so’ralib qolsak nima qilamiz?! Nima deymiz yoqamizga yopishganlarga?!
~
Kishi “La ilaha illalloh”da ko’z yumishi uchun, shu kalima ustida yashashi kerak. Har kun, har soniya. Qalbiy, badaniy ibodatlarida, o’zi bilan, ahli bilan, atrofi bilan bo’lgan munosabatlarida “Allohdan boshqa haq Iloh yo’q”ligi ufurib turishi kerak, bilinishi kerak. Turmush tarzi Qur’on va Sunnat bilan jonlanmagan kishining so’nggi so’zi qanday qilib tavhid bo’lsin?! Imom Buxoriyning “Sahih”i vahiy bobi bilan boshlanib, tavhid bobi bilan tugatilgan ekan. Olimlar muhaddisning fasohatiga aynan shu yerda yana bir bor qoyil qolgan, darhaqiqat, bu dunyodan tavhid bilan chiqish uchun, vahiy bilan kirish kerak unga.
Bizni musulmon holimizda vafot ettir, amiyn.
#𝘰̃𝘲𝘪𝘯𝘨 ... 𝘢𝘺𝘯𝘪 𝘩𝘢𝘲 𝘨𝘢𝘱𝘭𝘢𝘳!