خیلی وقته که هیچ کدوم از این حرفا مفهومی نداره و من فقط دارم از کلمات توی سرم کمتر میکنم تا وسط این همه کثافت و خون غرق نشم
بیشتر از این توی این منجلابی که ساختن برای خودم و ساختم برای خودم گیر نکنم
هنوزم همه ی اینا توهمه و میدونم که یه روز از این خواب بیدار میشم و اون روز روزیه که همه چیزم رو از دست دادم
خودم رو. اسارتم رو‌. وجودیتم رو.
شاید این حس همونیه که اسمش رو گذاشتن آزادی