|•تَرقُوِه‍ٔ شِکَسته‍•|

همش به این فکر میکنم که تو قراره هروقت بارون میاد،یاد من بیوفتی؟
همش به این فکر میکنم که تو قراره هروقت اون لباسی که برای تولدت بهت دادمو پوشیدی، یاد من بیوفتی؟
همش به این فکر میکنم که تو قراره هرکجا چیزی از بی تی اس مخصوصا جیمین میبینی، یاد من بیوفتی؟
همش به این فکر میکنم که تو قراره هروقت پوشه عکسامونو-هرچند اگه تا الان پاکشون نکرده باشی-میبینی،یاد من بیوفتی؟
همش به این فکر میکنم که تو قراره هروقت یکیو دیدی که زیاد مینویسه و شعر میگه،یاد من بیوفتی؟
همش به این فکر میکنم که تو قراره با به یاد اوردن خاطره های پنج سالمون،یاد من بیوفتی؟
همش به این فکر میکنم که تو قراره با دیدن کتاب و موسیقی،یاد من بیوفتی؟
آه،فکر نمیکنم اینطور باشه...اینا همش فکرای منه،تو همیشه توی فراموش کردن آدما خیلی خوب وارد بودی...توی بلاک کردن و پاک کردن صفحه چتشون،حتی اگه اون آدم من بوده باشم...زیادی وارد بودی.
همیشه راحت ادمارو کنار میذاشتی و احتمالا ناراحتیشون برات مهم نبود...همیشه بعد دعواهامون من بودم که میومدم دم خونتون و رابطه خرابمونو درست میکردم...تو همیشه وقتی رابطمون اوکی بود اومدی خونمون،همیشه!
نمیدونم،شاید بهتر شد که بلاکم کردی و کل صفحه چتمونو پاک کردی...چون احتمالا اگه اینکارو نمیکردی هیچوقت نمیتونستم برای همیشه بزارمت کنار...
گذاشتمت کنار اما هنوز عکسامونو،هدیه هاتو،خاطره هاتو نگه داشتم تا یادم بمونه از کی....چقدر ضربه خوردم...
کسی که دیگه توی زندگیم نیستی،برای روزای خوبی که ساختی برام ممنونم
-ژارا-

-هیچوقت به یک Infp نگو "تو خیلی احساساتی‌ای"

اما بوی بارون بهترینه....
بوی خاک وقتی با قطره های بارون صحبت میکنه و بوی غم و دردشون بلند میشه بهترینه...
بوی خاک نم خورده یکی از بهترین چیزایی بود که از بچگی بهم حس خوب و صدالبته آرامش میداد؛
حس تازگی،زندگی...
اما نمیدونم چرا با بزرگ شدنم،حس درد و غم رو هم بهم هدیه میکنه...
وقتی بارون میاد و بوی خاک نم خورده بلند میشه...حس تازگی و زندگی دارم،حس آرامش دارم...اما همشون با یه هاله ی آبی رنگی از غم به روحم میچسبه...
حس اینکه خاک با غم و دردی که داره بوی تازگی و زندگی هم بهم میبخشه،بهم اینو یادآوری میکنه که موقعی ک دردا و غم هام زندگیمو به بازی گرفت،امید داشته باشم...قوی باشم.
زندگیه دیگه به هرحال هرچقدم قشنگ باشه نمیشه بدون درد و غم باشه اما باید ازشون عبور کرد...نمیگم نباید بهش بی توجهی بشه ها،نه...باید بهشون توجه کرد و بها داد اما نباید گذاشت موندگار شن.
و خب من سعی میکنم مثل خاک که با گل هایی که ازش رشد میکنن قوی بودن خودشو نشون میده و درداشو مخفی میکنه،دردامو مخفی کنم...و شاید یه روز،مثل خاک با باریدن بارون دست از تظاهر بکشمو خودمو توی بغل بارون خالی کنم و بوی غم و دردمو توی فضا پخش کنم،درست مثل خاک!
-ژارا-

ولی من واقعا خوشحالم که دوستای سمی ای که بهم حس بد میدادن و داشتن زندگیمو به کثافت میکشیدن رو از زندگیم انداختم بیرون و با ادمای بهتر،قشنگ تر و مهربون تری زندگیمو سالم نگه داشتم🥲

تبریک میگم به خودم،بعد از اعتیاد به فیک،اعتیاد به مانهوا هم پیدا کردم...عاح چه اعتیادهای زیبایی.

+هیونگ بهت گفتم دوستت دارم!
-نمیشه کوک...نمیشه.
+چرا نمیشه؟چرا نمیتونی عشقمو قبول کنی؟
-چون اگه نزدیک من باشی میسوزی،آب میشی،از بین میری،نابود میشی.روح من خاکستریه و روح آبیه تو کنارم دووم نمیاره!
+من میخوام اون پروانه ی آبی رنگی باشم که کنار شمع خاکستریش میسوزه و فکر کن چه اتفاقی میوفته؟ توی‌داستانمون اَزمون به عنوان کسایی یاد میشه که پراز غمن،پراز سرمان و پراز درد،پراز تضادن ودرعین حال مکمل همدیگن و کنار همدیگه زیباترینن؛پس عشقمو بپذیر و بزار عاشقت باشمو بخاطرت بسوزم!
-ژارا-

اینکه میگن دوستیِ یه درون گرا با یه برون گرا قشنگترین چیزه...اره قشنگ هست اما دوستای درون گرای من بیشتر درکم میکنن...و با اونا احساس راحتی بیشتری دارم.
مشکل از کجاست؟

-اوه...خب واقعا،هم سوپرایز شدم هم نمیدونم چی بگم:)