صدا می‌زند:
آهای اهالی خانه، وقت چایی است!
عجیب دلپذیرست شنیدن و آغاز مسیری که به یک دورهمی کوچک با رنگ چای و طرحِ آبنبات دارچینی ختم می‌شود.
مدت‌هاست از دلخوشی‌هایی که ابعاد بزرگی دارند و برای رسیدن به آن‌ها باید ساعت‌ها انتظار کشید و منت زمین و آسمان را همراه ساخت، دست برداشته‌ام.
دلخوشی‌های کوچک اما مداوم؛ مثل همان چای عصر با رنگ تند دارچین روی قالی سرخ با گل‌های فیروزه‌ای!
مثل شنیدن موسیقی شجریان در عصر یا تماشای یک فیلم کوتاه میانِ خواب و بیداری شب.
اکنون یافته‌ام که در جهان من هیچ چیز به اندازه‌ی دلخوشی‌های قوطی کبریتی لذیذ و ماندگار نیستند.
اکنون محتاجِ همان اتفاقات کوچکم؛ اصیل و وفادار!

محمدصالح هاشمیان
برای گفتگو
🆔 @namehgonabad
در ایتا هم با ما همراه باشید 👇
https://eitaa.com/namehgonabad