شورایعالی انقلاب فرهنگی در دو راهی تحول یا جمود؟!

فارغ از ابهامات مطروحه درباب زندگی شخصی و فرزندان جناب آقای عاملی یا سوالاتی که در باب بخشهایی از کارنامۀ علمی ایشان مطرح است، به جهت اصولی این انتخاب درست نقطۀ مقابل اهداف و غایات «شورای عالی انقلاب فرهنگی» است. توضیح آنکه شورای عالی از اساس تأسیس شده است تا به ساختار بروکراسی علمی کشور معنی و جهت بخشیده و گزندهای آن را با طرحها و برنامه‌های اصیل، فکورانه و آینده‌‌نگرانه چاره کند. آشکار است که تورم ساختاری، بروکراسی‌‌زدگی، مدرک‌‌گرایی و تقلیل کوششهای علمی اصیل به تلاش برای تهیۀ رزومۀ علمی و ساختار ارزیابی‌های کمی و غیرکیفی و استعماری همچون isi ، بزرگ‌ترین معضلۀ نظام آموزشی کشور است. دانشگاه ایرانی امروز زیر آوار این ساختار بروکراسی‌‌زده که در آن رزومه‌ها حکومت می‌‌کنند نه اندیشه‌‌های اصیل یا دست‌‌آوردهای علمی کارآمد له شده است.

مسئولیت خطیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در وضع حاضر نجات دانشگاه ایرانی از این بحران فراگیر است. البته می‌‌دانیم که چنین آفت دامنگیری ناگهان توسط یک نهاد و با اجراء چند طرح حل و فصل نمی‌‌شود.
اما مسالۀ عمده آن است که دست‌‌کم شورای عالی این رویکرد را برای اصلاح ساختارزدگی آموزش عالی کشور اتخاذ نموده و به لحاظ واقعی و نمادین در اصلاح روندها مسئولانه گام بردارد.
انتخاب جناب آقای دکتر سعیدرضا عاملی درست در نقطۀ مقابل این معنا است. به فرض نادرستی همۀ تشکیک‌ها در اصالت برخی آثار ایشان، دست‌‌کم جامعۀ علمی ایشان را فردی می‌‌شمارد که در مسابقۀ تولید مقالات isi و غیر آن و جذب پروژه‌‌های هنگفت پیشتاز است. او حتی اگر گزینۀ تصدی وزارت علوم می‌‌بود، پذیرفتنی‌‌تر می‌‌نمود. چرا که وزارت علوم نهاد بروکراتیک دانش است که البته باید عقلانی و کارآمد باشد. اما شورای عالی «انقلاب فرهنگی» باید از مناسبات ساختاری دانشگاه و از روزمرگیِ دیوانسالاری علم فاصله بگیرد و برای دانش و دانشگاه ایرانی معنی‌‌بخش و نقاد و اصلاح‌‌گر باشد. چنین انتخابی به منزلۀ ازکارافتادن نهایی و قطعی شورا و خاموشی بارقه‌‌های باقی‌‌ماندۀ امیدی است که گوشه و کنار روشن مانده است.

جمعی از دغدغه مندان دانش و فرهنگ ایران زمین

@Shakhes_1