Репост из: Blue Joe
پارسال این موقع ها بود که من کنکور دادم و وقتی از سالن اومدم بیرون گفتم آخیش بالاخره تموم شد! آزاد شدم...
می خوام از تجربه خودم تو سال گذشته بگم. دوران کنکور خیلی برای من سخت گذشت استرس و فشار زیادی که باعث می شد نتونم درس بخونم و وقت های هدر رفته ای که به خاطر این استرس داشتم باعث می شد گاهی اوقات دو صفحه رو به زور بتونم تموم کنم و به قدری خسته بودم که مغزم اجازه نمی داد چیز هایی که خوندم رو پردازش کنم و در نتیجه از تلاش کردن دل سرد می شدم و تلاش کردن رو رها کردم.
درسته قبول دارم سیستم آموزش پرورش خیلی پیچیده و احمقانه اس، الگوریتم ها و اعداد و رقم هایی که با عقل جور در نمیاد. قبول دارم.
خیلی ها سراغ رشته هایی می رن که دوست ندارن و خیلی ها مجبورن تلاش بکنن تا اطرافیان شون رو راضی نگه دارن.
به همه کسایی که کنکور دارن و خواهند داشت می خوام بگم از این دوران سخت لذت ببرین، کوه نسازین ازش. می دونم سخته واقعاً می دونم مشکله و الان نصف تون می گین جو داره حرف چرت می زنه. اما سخت نیست، سخت به نظر میاد و آره این وسط قراره عصبی بشین، پیشرفت کنین، پسرفت کنین. اما یادتون باشه اینم یه موقعیتی تو زندگیه که توش قرار می گیرین و سعی کنین باهاش کنار بیاین، خودتون رو نبازین، تلاش کنین برای چیزی که می خواین تلاش کنین. به رشته ای که علاقه دارین برین اگه خونواده و اطرافیان تون مخالفن سعی کنین باهاشون حرف بزنین، از معلم های مورد علاقتون کمک بگیرین تا اون چیزی که واقعا بهش علاقه دارین بهش برسین و براش تلاش کنین.
سرتون تو کار خودتون باشه، مهم نیست کنار دستیت رتبه و نمره اش چنده. خودتون رقیب خودتون هستین بهتر از دیروزتون باشین ( این فقط در مورد کنکور نیست در مورد همه موقعیت های زندگیتون می گم ) جایی گیر کردین از دیگران کمک بگیرین. آدم هایی که مانع پیشرفت تون می شن رو از زندگی حذف کنین. یاد بگیرین بعد پسرفت دل سرد نشین.
این رو یادتون باشه مهم نیست نتیجه چی می شه. مهم نیست نتیجه کنکور چی می شه... به نظرم به کنکور این طور نگاه کنین که کنکور یه جورایی یه راهیه که می شه راه اکثر ماها و چه بخوایم چه نخوایم فعلاً هست... چه بخوایم چه نخوایم عادلانه نیست یا هست.
به کنکور به عنوان یه تمرین برای تلاش کردن به رسیدن هدف نگاه کنین. یه یادگیری برای تلاش تو زندگی توی موقعیت های متفاوت.
تلاش کنین و اگه نتیجه برابر تلاش تون نبود ناراحت نشین چون همیشه یه جاهایی تو زندگی به هر آدمی ظلم می شه. به نظرم کسی که واقعاً تلاش کنه و موفقیتی که انتظارش رو داره بهش نرسه دل سرد نمی شه، ناراحت می شه اما دست از تلاش نمی کشه و دنبال راه حله.
کل حرف من اینه... کنکور از نظر خیلی ها وقت تلف کردنه. اما چاره چیه وقتی هست؟ اگه کسی هستین که به تحصیلات دانشگاهی علاقه دارین این راه رو چه بخواین چه نخواین پشت سر می ذارین.
می دونم سخته ولی از این دوران لذت ببرین، زیاد سخت نگیرین به خودتون، خواسته هاتون رو بشناسین و برای تلاش کردن تمرین کنین.
برای همه تون آرزوی موفقیت تو تمام دوره های زندگی می کنم و امیدوارم به هرچی که می خواین برسین.
می خوام از تجربه خودم تو سال گذشته بگم. دوران کنکور خیلی برای من سخت گذشت استرس و فشار زیادی که باعث می شد نتونم درس بخونم و وقت های هدر رفته ای که به خاطر این استرس داشتم باعث می شد گاهی اوقات دو صفحه رو به زور بتونم تموم کنم و به قدری خسته بودم که مغزم اجازه نمی داد چیز هایی که خوندم رو پردازش کنم و در نتیجه از تلاش کردن دل سرد می شدم و تلاش کردن رو رها کردم.
درسته قبول دارم سیستم آموزش پرورش خیلی پیچیده و احمقانه اس، الگوریتم ها و اعداد و رقم هایی که با عقل جور در نمیاد. قبول دارم.
خیلی ها سراغ رشته هایی می رن که دوست ندارن و خیلی ها مجبورن تلاش بکنن تا اطرافیان شون رو راضی نگه دارن.
به همه کسایی که کنکور دارن و خواهند داشت می خوام بگم از این دوران سخت لذت ببرین، کوه نسازین ازش. می دونم سخته واقعاً می دونم مشکله و الان نصف تون می گین جو داره حرف چرت می زنه. اما سخت نیست، سخت به نظر میاد و آره این وسط قراره عصبی بشین، پیشرفت کنین، پسرفت کنین. اما یادتون باشه اینم یه موقعیتی تو زندگیه که توش قرار می گیرین و سعی کنین باهاش کنار بیاین، خودتون رو نبازین، تلاش کنین برای چیزی که می خواین تلاش کنین. به رشته ای که علاقه دارین برین اگه خونواده و اطرافیان تون مخالفن سعی کنین باهاشون حرف بزنین، از معلم های مورد علاقتون کمک بگیرین تا اون چیزی که واقعا بهش علاقه دارین بهش برسین و براش تلاش کنین.
سرتون تو کار خودتون باشه، مهم نیست کنار دستیت رتبه و نمره اش چنده. خودتون رقیب خودتون هستین بهتر از دیروزتون باشین ( این فقط در مورد کنکور نیست در مورد همه موقعیت های زندگیتون می گم ) جایی گیر کردین از دیگران کمک بگیرین. آدم هایی که مانع پیشرفت تون می شن رو از زندگی حذف کنین. یاد بگیرین بعد پسرفت دل سرد نشین.
این رو یادتون باشه مهم نیست نتیجه چی می شه. مهم نیست نتیجه کنکور چی می شه... به نظرم به کنکور این طور نگاه کنین که کنکور یه جورایی یه راهیه که می شه راه اکثر ماها و چه بخوایم چه نخوایم فعلاً هست... چه بخوایم چه نخوایم عادلانه نیست یا هست.
به کنکور به عنوان یه تمرین برای تلاش کردن به رسیدن هدف نگاه کنین. یه یادگیری برای تلاش تو زندگی توی موقعیت های متفاوت.
تلاش کنین و اگه نتیجه برابر تلاش تون نبود ناراحت نشین چون همیشه یه جاهایی تو زندگی به هر آدمی ظلم می شه. به نظرم کسی که واقعاً تلاش کنه و موفقیتی که انتظارش رو داره بهش نرسه دل سرد نمی شه، ناراحت می شه اما دست از تلاش نمی کشه و دنبال راه حله.
کل حرف من اینه... کنکور از نظر خیلی ها وقت تلف کردنه. اما چاره چیه وقتی هست؟ اگه کسی هستین که به تحصیلات دانشگاهی علاقه دارین این راه رو چه بخواین چه نخواین پشت سر می ذارین.
می دونم سخته ولی از این دوران لذت ببرین، زیاد سخت نگیرین به خودتون، خواسته هاتون رو بشناسین و برای تلاش کردن تمرین کنین.
برای همه تون آرزوی موفقیت تو تمام دوره های زندگی می کنم و امیدوارم به هرچی که می خواین برسین.