🔸 اصلیترین نیاز جامعه آموزش مسئولیتپذیری است - دکتر حسام فیروزی
🔹 یک رواندرمانگر کودک و خانواده معتقد است رابطه ناسالم بین پدر ومادر با فرزندانشان میتواند احساس ارزشمندی را در کودک پایین بیاورد و انسانی که در این فضا بزرگ شود، طبیعتا احساس مسئولیت هم نمیکند.
🔹 طی سالهای اخیر بخش زیادی از روانشناسان ایرانی، چالشهای تربیتی در کشور را زمینهساز بروز چالشها فردی و اجتماعی میدانند. در ایران نتایج پژوهشهای متعددی نشان از آن دارد که، افراد نسبت مسایل متعددی در سطوح اجتماعی، اقتصادی، ملی و فردی دارای حس مسئولیتپذیری قابل توجهی نیستند. تا جایی که آموزش مسئولیتپذیری به یکی از خلأهای اصلی تربیت فرزند در ایران تبدیل شده است.
🔹 حسی که پایه آن همان ارزشمندی است. یعنی پدر و مادری که وظایفشان را ندانند و ندانند که برای چه بچهدار میشوند، طبیعتا رابطه خوبی هم با کودکشان نخواهند داشت. این رابطه ناسالم میتواند احساس ارزشمندی را در کودک پایین بیاورد و انسانی که در این فضا بزرگ شود، طبیعتا احساس مسئولیت هم نمیکند.
🔹 ما میخواهیم به والدین نشان دهیم که کودک شما از نظر حسی میتواند با شما متفاوت باشد. ما با یک ژن بهدنیا میآییم ولی یک هرمی وارد این باکس ژن میشود که محیط است و در تعامل بین ژن و محیط است که شخصیت یک انسان شکل میگیرد. ما نمیتوانیم به ژنها دست بزنیم؛ اما برخی ژنها هستند که توسط محیط فعال و غیرفعال میشوند. آن هرم در واقع یک ضلعش مهارتهای پدر و مادری است که چقدر آموزش دیدهاند تا با کودکشان تعامل کنند. دومین ضلع این هرم رابطه بین والد و کودک است که اگر این رابطه ناسالم باشد تا ثریا هم کج میرود. سومین ضلع این هرم هم مهارتهای خود کودک است. ما چهار مهارت اصلی در کودک داریم؛ مهارتهای حسی، مهارتهای حرکتی، مهارتهای شناختی و مهارتهای ارتباطی. یعنی یک انسان سالم باید در یک ارتباط سالم قرار بگیرد. برای اینکه بتواند ارتباط برقرار کند باید شناخت کافی داشته باشد. بخش عمدهای از اختلالها به دلیل همین نداشتن شناخت است. پایه این شناخت در حس و حرکت است؛ حرکت یعنی تعادل و مهارتهای رابطه چشم و دست. از طرفی حسها هم ورودی اطلاعات ما هستند و اگر تنظیم نباشند مشکل ایجاد میکند. مانند کودکی که به مارک لباسش بیش از اندازه حساس است و از آنجایی که والدین را نمیفهمد، به او اصرار میکند که آن را بپوشد و حجم فشاری که به کودک وارد میشود باعث میشود لجبازی کند و دلبستگی به مادر دچار مشکل شود و رابطه مادر و کودک همینجا دچار تزلزل میشود. ما در کلینیک خودمان تحقیق کردیم و به این نتیجه رسیدیم که بالای ۸۷ درصد کسانی که بر آنها برچسب بیشفعالی خورده، فقط مشکلات حسی داشتند و خیلی راحت درمان شدند.
@drhesamfiroozi
🆔 @sayehsokhan
مصاحبه را به صورت کامل در ادامه بخوانید: 👇
🔹 یک رواندرمانگر کودک و خانواده معتقد است رابطه ناسالم بین پدر ومادر با فرزندانشان میتواند احساس ارزشمندی را در کودک پایین بیاورد و انسانی که در این فضا بزرگ شود، طبیعتا احساس مسئولیت هم نمیکند.
🔹 طی سالهای اخیر بخش زیادی از روانشناسان ایرانی، چالشهای تربیتی در کشور را زمینهساز بروز چالشها فردی و اجتماعی میدانند. در ایران نتایج پژوهشهای متعددی نشان از آن دارد که، افراد نسبت مسایل متعددی در سطوح اجتماعی، اقتصادی، ملی و فردی دارای حس مسئولیتپذیری قابل توجهی نیستند. تا جایی که آموزش مسئولیتپذیری به یکی از خلأهای اصلی تربیت فرزند در ایران تبدیل شده است.
🔹 حسی که پایه آن همان ارزشمندی است. یعنی پدر و مادری که وظایفشان را ندانند و ندانند که برای چه بچهدار میشوند، طبیعتا رابطه خوبی هم با کودکشان نخواهند داشت. این رابطه ناسالم میتواند احساس ارزشمندی را در کودک پایین بیاورد و انسانی که در این فضا بزرگ شود، طبیعتا احساس مسئولیت هم نمیکند.
🔹 ما میخواهیم به والدین نشان دهیم که کودک شما از نظر حسی میتواند با شما متفاوت باشد. ما با یک ژن بهدنیا میآییم ولی یک هرمی وارد این باکس ژن میشود که محیط است و در تعامل بین ژن و محیط است که شخصیت یک انسان شکل میگیرد. ما نمیتوانیم به ژنها دست بزنیم؛ اما برخی ژنها هستند که توسط محیط فعال و غیرفعال میشوند. آن هرم در واقع یک ضلعش مهارتهای پدر و مادری است که چقدر آموزش دیدهاند تا با کودکشان تعامل کنند. دومین ضلع این هرم رابطه بین والد و کودک است که اگر این رابطه ناسالم باشد تا ثریا هم کج میرود. سومین ضلع این هرم هم مهارتهای خود کودک است. ما چهار مهارت اصلی در کودک داریم؛ مهارتهای حسی، مهارتهای حرکتی، مهارتهای شناختی و مهارتهای ارتباطی. یعنی یک انسان سالم باید در یک ارتباط سالم قرار بگیرد. برای اینکه بتواند ارتباط برقرار کند باید شناخت کافی داشته باشد. بخش عمدهای از اختلالها به دلیل همین نداشتن شناخت است. پایه این شناخت در حس و حرکت است؛ حرکت یعنی تعادل و مهارتهای رابطه چشم و دست. از طرفی حسها هم ورودی اطلاعات ما هستند و اگر تنظیم نباشند مشکل ایجاد میکند. مانند کودکی که به مارک لباسش بیش از اندازه حساس است و از آنجایی که والدین را نمیفهمد، به او اصرار میکند که آن را بپوشد و حجم فشاری که به کودک وارد میشود باعث میشود لجبازی کند و دلبستگی به مادر دچار مشکل شود و رابطه مادر و کودک همینجا دچار تزلزل میشود. ما در کلینیک خودمان تحقیق کردیم و به این نتیجه رسیدیم که بالای ۸۷ درصد کسانی که بر آنها برچسب بیشفعالی خورده، فقط مشکلات حسی داشتند و خیلی راحت درمان شدند.
@drhesamfiroozi
🆔 @sayehsokhan
مصاحبه را به صورت کامل در ادامه بخوانید: 👇