Davomi...
Qiz taksi ushlash maqsadida kollej yonidagi bekatga kelganida allaqachon öta shiddatli yomg'ir
boshlangandi. Uyi yaqin-u bunaqa paytda yolg'iz ketishga ham qörqib turgandi. Kamiga bekatda hech kim yöq, osmonni qoplagan qop-qora bulutlar atrofni yanada qorong'u körsatardi. Hammasidan
momaqaldiroqning vahimali ovozi qizni chöchitardi.
Shu mahalda unga tanish, yoqimli ovoz eshitildi:
- Balki yordamim kerakdir?
Bu ösha tongdagi velosipedli yigit edi. Qiz beixtiyor sevindi. Bu sevinch ösha yigitni yana qayta körganligi uchunmi va yoki boshqa sababdanmi özi ham bilmasdi. Lekin yigitga dilidagini aytmadi:
- Yöq, özim...
Yigit ham jilmaydi:
- Yomg'ir hali-beri tinmaydi.
- Bilaman, taksi kutyapman. Hozir kelib qoladi.
- Men taksichi bölganimda bunaqa yomg'ir mahali mashinamni panaga olib, issiqqina choydan xöplagancha yomg'ir tinishini kutgan bölardim.
-Nima, meni tuni bilan shu yerda qolib ketishimni istayapsizmi?
- Menda yaxshiroq fikr bor.
Yigit shoshib qayergadir yugurib ketdiyu, zumda qaytib keldi.
- Xösh, qalay?
Qiz yigitning qölidagi oq va pushti rangli soyabonlarni körib jilmaydi.
- Bahor oylarida yomg'ir mahali piyoda yurish zavqli,- dedi yigit.
Ular yonma-yon ketib borisharkan, qiz öziga yuborilayotgan gullarning sohibi shu yigit ekanligi haqida öylay boshladi. Buni tekshirib körish uchun yigitga savol bera boshladi:
- Siz yölingizda uchragan har bir qizga shunaqa yordam qilasizmi?
- Har biriga emas ... hammasiga.
Ular kulishdi. Qiz savol berishda davom etdi:
- Bunaqa havoda özingiz nima qilib yurgandiz?
- Menmi? Menga yomg'ir ostida yurish yoqadi. Aytganimdek buning ham gashti bor.
- Shamollab qolishdan qörqmaysizmi?
- Bölishi mumkin,- jilmaydi yigit,- lekin bu ishtiyoq orqali kimnidir shamollab qolishdan qutqarish ham mumkin,- soyabonlarga ishora qilib qöydi yigit.
- Bunisi rost,- kuldi qiz. U uyi tomon ketishayotganda ikki tomonga ketgan köchaning yigit qaysi tarafga burilishiga juda qiziqayotgandi. Muyulishda yigit qizning uyi tomonga burilgach, qiz sevindi: "Bu ösha yigit!"
- Menimcha uyingiz shu tarafda bölsa kerak. Chunki men narigi tarafda yashayman, sizdek chiroyli qizni u yoqlarda uchratmaganman, aks holda eslab qolgan bo'lardim. Adashmasam tög'ri ketyapmiz,- qizning fikrini öqigandek javob berdi yigit.
- Ha, yaqin qoldi, - xunob böldi qiz.
Uyga tobora yaqin qolar, shuncha savolga qaramasdan qiz hamon özi kutayotgan javobni ololmasdi. Nihoyat qiz yigitga asosiy savolini berdi:
- Aytingchi, hayotni qanday ta'riflaysiz?
- Menimcha bunaqa sharoit va vaqt uchun noörin savol,- kuldi
yigit.
Ular qizning uyiga yaqinlashishgandi. Qiz yigitga yuzlandi.
- Buyog'iga özim ketaman, sizga katta rahmat.
- Soyabon sizda qola qolsin, menga oq ranglisi köproq yoqadi.
"Ey Xudo, - hayolidan ötkazdi qiz, - mening pushti rangni
yoqtirishimni ham bilarkan!"
- Mayli xayr, - yigit ortga ön qadamlar tashlagach qiz uni töxtatdi:
- Hoy!
Yigit ögirilib qaradi.
Qiz jilmaygancha unga qarab turardi.
- Savolimga javob bermadingiz.
Yigit ösha yoqimli tabassumida jilmaydi va baland ovozda baqirdi:
- Hayot gözal...!!!
Qizning yuragi juda-juda tez va baland urardi. U ayni damda baland musiqa eshitayotgandek öz yuragining dukurini eshitib
turardi. Qiz hayajonlanganidan yomg'irni ham ilg'amasdi. U tanish yoqimli musiqani xushtak qilib chalib ketayotgan yigitning ortidan jimgina qarab qoldi...
☁️
@XayollarDunyosi - telba xayollar olami.