غزل

یو نیم ، ورپه، ِکې وي د ګلونو مخ
مــــاته ده را وښتـــۍ د غمونه مخ

ستا یاد سره ټوله شپه قیصې کوم
مـــــانه اړولــــی اوس خوبونو مخ

ډیر راته یادیږي هغــــه ښکلۍ یار
لیدلی مـــــې یې نه ده په کلونو مخ

امن دې خوږې سترګې را واړوي
ورک دې شــي ناولۍ د جنګونو مخ

را واېې خلمه ښکل یې کړم په سترګو مې
اېښۍ مې وي ستا په تصویرونو مخ

اودس مــې په رڼو اوښکو تازه کړ بیا
وچ مــــــې کړ د یار په دسمالونو مخ

خدایه دا منـــــم چـــــــې ګنهګار یمه
خو واړوه له مــــونږ د عذابونو مخ

له کاره مونږ منکر نه یــــو ذا کره خو
په ژمي کې دې ورک سې د کارونو مخ