آوخ

قبل از تو پشتِ صورتِ من زن نبوده است
این روحِ تازه‌یافته در تن نبوده است

حالی که تازه دارمش آن من نداشته
حسِ منِ جدید در آن من نبوده است

مریم که دیدنی شده حالا به چشمِ تو
زیبایی‌اش زنی‌ست که قبلاً نبوده است

یادم می‌آید این که مرا تیره می‌کشید
شکلم برای آینه روشن نبوده است

هم خوش به حالِ من که شنیدم اگرچه دیر
ـ شعرم بدونِ عشق، مطنطن نبوده است ـ ،

هم خوش به حالِ تو که از اوّل صدای تو
در تو وجود داشته، در من نبوده است

#مریم_جعفری_آذرمانی
@Aaavakh

‌ ‌‌به بهانه‌ی کتاب‌هایت با من تماس بگیر؛
به بهانه‌ی فیلم‌هایی که از اتاقت برداشته‌ام؛
به بهانه‌ی شعرهایی که برایم نخوانده‌ای؛
با من تماس بگیر..
به بهانه‌یِ بهانه هایی که نداری!

#منیره_حسینی
@Aaavakh

دم به دم و منزل به منزل دوستت دارم
بر ضد سنت‌های قاتل دوستت دارم
تو مومن استی و نمازت بوسه‌هایت است
تو فرق داری، اعتراضت بوسه‌هایت است
از عشق، از امید، از فردا نمی‌ترسی
می‌بوسمت در بین طالب‌ها نمی‌ترسی
می‌بوسمت در گوشه‌ی مسجد نمی‌لرزی
در بین عطر وحشی سنجد… نمی‌لرزی
می‌بوسمت در تاکسی‌ها، در خیابان‌ها
می‌بوسمت بر ضد تکفیر مسلمان‌ها
در بین زخم و خون و تاول‌ها بگیر از لب
در بین شلیک مسلسل‌ها بگیر از لب
می‌بوسمت در بین بغض و سوگواری‌ها
می‌بوسی‌ام در دار و گیر انتحاری‌ها
می‌بوسی‌ام تا لحظه‌ای در آسمان باشیم
در شهر پیر و مردنی‌شان جوان باشیم
گرچه جوانی تیغِ مانده روی گردن بود
با ناله‌ی ظاهر هویدا گریه کردن بود
تنها به خانه ماندن و تنها سفر کردن
با جیب خالی تا ته دنیا سفر کردن
مانند بغضی زیر باران منفجر گشتن
با «سید قطبی» در خیابان منفجر گشتن
شب‌ها «غزالی» خواندن و خواب بدی دیدن
هر برگ گل را در نگاه مرتدی دیدن
در مدرسه آموختن قتل برادر را
چاقو زدن از پشت، گل‌های صنوبر را
شاعر شدن، در حسرتِ با ماه خوابیدن
با «خادم دین رسوال‌الله» خوابیدن
سهم تو از این شهر تنها ناسپاسی است
هر اشک من یک مهره‌ی خوب سیاسی است
آرام می‌آیی بغل می‌گیرمت آرام
گریه نکن، گریه نکن می‌میرمت، آرام
می‌بوسم اشک جاریِ بر گونه‌هایت را
موی ترا، لب‌های خشکت را، صدایت را
با من بگو، یک عمر لب را دوختی ارچند
گریه نکن باغ انارم، سوختی ارچند
غنچه گل نورسته بر روی مزار من!
بر شانه‌ام سر را بمان دار و ندار من
می‌بوسمت در تاکسی‌ها در خیابان‌ها
می‌بوسمت ضد غزالی‌خواندن آن‌ها
می‌بوسمت در منبر مسجد نمی‌ترسی
هرچند می‌خوانندمان ملحد، نمی‌ترسی
در بین زخم و خون و تاول‌ها بگیر از لب
در بین شلیک مسلسل‌ها بگیر از لب
می‌بوسمت در بین بغض و سوگواری‌ها
می‌بوسی‌ام در دار و گیر انتحاری‌ها
می‌بوسی‌ام در سوگواری‌ها و محفل‌ها
می‌بوسمت بر ضد فتواهای قاتل‌ها

#رامین_مظاهر
@Aaavakh

مرورِ عکسِ تو زیباترین یقینِ من است
همیشه یادِ تو در چشمِ دوربینِ من است

میانِ این‌همه غم دل‌خوشم که حدّاقل
غمِ ندیدنِ «تو» حالِ بهترینِ من است

چقدر عاشقِ آن لحظه‌ام که چشمانت
نشسته آن طرف و محوِ آفرینِ من است

زبانِ بازِ من و حرف‌های ممنوعش
و گوش‌های تو در این میان امینِ من است

ببین منم؛ زنِ رسمی، زنِ محافظه‌کار
همیشه گفتنِ اسمِ تو نقطه‌چینِ من است

چگونه بعدِ نمازِ شبم دعا کنمت؟
که آن‌چه دستِ مرا بسته است دینِ من است

حواس‌پرت شدم، پس نپرس! یادم نیست
اگر ببوسمت این عشقِ اوّلینِ من است

#مریم_جعفری_آذرمانی

@Aaavakh

دل‌تنگی با تو
مشغول خشونت خانگی است هر روز
هر روز که اخبار صبح پریشانت می‌کند و
می ترسی از فقر که دارد کوچه به کوچه
شهر را فتح میکند
نکند حالا پشت در خانه رسیده باشد
پس تو و زن‌هایی که در خودت
حبس خانگی‌شان کرده‌ای
جمعیتی نگران می‌شوید

اخبار نیم‌روزی مژده می‌دهد به تو:
نصف امروز تمام شد
با نصف دیگر هم
مدارا کن
مثلا عکس بگیر از ناهار تنهایی
به اشتراک بگذار در شبکه‌های اجتماعی
یا به زن‌هایی فکر کن که با خودت
در خانه حصرشان کرده‌ای
زنی در سرت
دوست دارد گناه‌کار باشد
خیابان را مستقیماً به گناه بیندازد
زنی در لب‌هایت
ذکر می‌خواند و استغفار می‌کند
و زنی در قلبت
به اعترافات زن‌های دیگر گوش می‌‌دهد

عصر برو به آشپزخانه
نگاه کن به چاقوها
که با صراحت تمام چاقو هستند
به قاشق و چنگال‌ها
که با تمام وجود قاشق و چنگال هستند
به چوب کبریت ها
که بی ادعا چوب کبریت هستند
و یا چیزهای دیگر
که صادقانه خودشان هستند
اما آدمی هرگز
صریح و دقیق و کامل
آدمی نبوده است

اخبار شام‌گاهی خسته‌ترت می‌کند
دلت می‌خواهد بگویی خسته‌ای
اما خودت هم می‌دانی
انسان خسته
هرگز سفره شام را جمع نمی‌کند.

برای تکمیل این شعر
نیاز دارم به دقت زنانه‌ات
نیاز دارم دقت کنی و به من بگویی
وقتی اشک روی رنده می‌چکد
آیا رنده می‌شود؟
‌
#حسن_آذری
‌@Aaavakh