💫🍂💫


شعر: آن_برتر
دفتر: آوار_آفتاب


به کنار تپه شب رسید
با طنین روشن پایش آینه فضا را شکست
دستم در تاریکی اندوهی بالا بردم
و کهکشان تهی تنهایی را نشان دادم

شهاب نگاهش مرده بود
غبار کاروان‌ها را نشان دادم
و تابش بیراهه‌ها
و بیکران ریگستان سکوت را
و او پیکره‌اش خاموشی بود

لالایی اندوهی بر ما وزید
تراوش سیاه نگاهش با زمزمه سبز علف‌ها آمیخت
و ناگاه از آتش لبهایش جرقه لبخندی پرید

در ته چشمانش تپه شب فرو ریخت

و من
در شکوه تماشا، فراموشی صدا بودم...



سهراب_سپهری




شبتان ارام و چشمتان روشن به فردایی سراسر مهربانی 🌹



💫🍂م💫