اختلال بدریخت انگاری بدن
علایم: بد انگاشتن بدن خود - حس جذاب نبودن - حس زشت بودن - احساس ناقص الخلقگی
ویژگی اصلی این اختلال که شایعترین سن آغاز آن 12 الی 13 سالگی است، مشغولیت ذهنی به یک یا چند نقص یا عیب تصوری در ظاهر جسمی، که قابل مشاهده نیستند یا از نظر دیگران بی اهمیت اند است.
افراد مبتلا باور دارند و نگران هستند، این نقص آن ها، که از دید دیگران نامحسوس یا فقط جزیی است، او را زشت، غیر جذاب، نابهنجار، بد شکل یا ناقص الخلقه کرده است.
مشغولیت ذهنی می تواند بر یک یا نواحی مختلفی از بدن متمرکز باشد و به شکل شایع در سه مورد مشاهده می شود:
- پوست / احساس داشتن آکنه، آثار زخم، لکه، چین و چروک، رنگ پریدگی
- مو / کم شدن موی سر، پرمویی بدن یا چهره
- بینی / اندازه و شکل بینی
در افراد مبتلا به این اختلال علاوه بر سه مورد شایع نامبرده شده، هر ناحیه از بدن می تواند عامل نگرانی باشد مانند چشم ها، دندان ها، وزن، معده، پستان ها، ساق های پا، اندازه یا شکل چهره، لب ها، چانه، ابرو، اعضای تناسلی، ..... این مشغولیت ذهنی، مزاحم، ناخواسته و وقت گیرند (به طور متوسط سه تا هشت ساعت در روز) و معمولا کنترل یا مقاومت در مقابل شان مشکل است.
در مرحله ای از سیر این اختلال، فرد رفتارهای تکراری (وارسی خود در آینه، آرایش مفرط، خراشیدن پوست، اطمینان خاطر جویی از دیگران) یا فعالیت های ذهنی (مقایسه ظاهر خود با دیگران) در واکنش به دلواپسی های ایجاد شده را انجام می دهد.
این مشغولیت ذهنی از لحاظ بالینی، ناراحتی یا اختلال عمده در کارکردهای اجتماعی، شغلی یا سایر حوزه های مهم کارکردی ایجاد می کند.
@D_S_M_5
علایم: بد انگاشتن بدن خود - حس جذاب نبودن - حس زشت بودن - احساس ناقص الخلقگی
ویژگی اصلی این اختلال که شایعترین سن آغاز آن 12 الی 13 سالگی است، مشغولیت ذهنی به یک یا چند نقص یا عیب تصوری در ظاهر جسمی، که قابل مشاهده نیستند یا از نظر دیگران بی اهمیت اند است.
افراد مبتلا باور دارند و نگران هستند، این نقص آن ها، که از دید دیگران نامحسوس یا فقط جزیی است، او را زشت، غیر جذاب، نابهنجار، بد شکل یا ناقص الخلقه کرده است.
مشغولیت ذهنی می تواند بر یک یا نواحی مختلفی از بدن متمرکز باشد و به شکل شایع در سه مورد مشاهده می شود:
- پوست / احساس داشتن آکنه، آثار زخم، لکه، چین و چروک، رنگ پریدگی
- مو / کم شدن موی سر، پرمویی بدن یا چهره
- بینی / اندازه و شکل بینی
در افراد مبتلا به این اختلال علاوه بر سه مورد شایع نامبرده شده، هر ناحیه از بدن می تواند عامل نگرانی باشد مانند چشم ها، دندان ها، وزن، معده، پستان ها، ساق های پا، اندازه یا شکل چهره، لب ها، چانه، ابرو، اعضای تناسلی، ..... این مشغولیت ذهنی، مزاحم، ناخواسته و وقت گیرند (به طور متوسط سه تا هشت ساعت در روز) و معمولا کنترل یا مقاومت در مقابل شان مشکل است.
در مرحله ای از سیر این اختلال، فرد رفتارهای تکراری (وارسی خود در آینه، آرایش مفرط، خراشیدن پوست، اطمینان خاطر جویی از دیگران) یا فعالیت های ذهنی (مقایسه ظاهر خود با دیگران) در واکنش به دلواپسی های ایجاد شده را انجام می دهد.
این مشغولیت ذهنی از لحاظ بالینی، ناراحتی یا اختلال عمده در کارکردهای اجتماعی، شغلی یا سایر حوزه های مهم کارکردی ایجاد می کند.
@D_S_M_5