✅ هزینه واقعی خودرو در ایران (۱)
هزینه نهایی واقعی مصرف هر نوع کالا یا خدمات توسط مردم به عوامل پیدا و نهان زیادی بستگی دارد و ممکن است که این هزینه با هزینه واقعی آن برای کل اقتصاد کاملاً متفاوت باشد. در شرایطی که بازار رقابتی وجود ندارد، ترکیب هزینه عوامل مشهود و نامشهود به زیان مصرف کنندگان و همچنین کل اقتصاد تغییر می کند و فقط عرضه-کنندگان کالا یا خدمات سود می برند. در این حالت ذینفعان شرایط را به نحوی نشان می دهند که توجه افکار عمومی از واقعیتهای اصلی بازار منحرف شود. عرضه و مصرف خودرو در ایران مثالی بارز از برخورد منفصل و جزیره ای با اقتصاد و به نفع ذینفعان توسط دولت است. از یک سو نزدیک به سه دهه است که با ایجاد بازار انحصاری و سیاست درهای بسته از خودروسازی دولتی کاملا دفاع و حمایت می شود و در نهایت نه تنها هیچ پیشرفتی حاصل نشده که این صنعت دچار پسرفت عظیمی هم شده است. از سوی دیگر با وجود اجبار بازار به مصرف خودروهای پرمصرف و ناایمن، به جای مقصرین اصلی، مصرف کنندگان با افزایش بهای بنزین و همچنین جرائم رانندگی مجازات می شوند.
هزینه کلی استفاده از خودرو در ایران تحت تاثیر دو موضوع خودروسازی داخلی و بهای بنزین قرار دارد. در سطح اقتصاد ملی علاوه بر هزینه های مصرف کننده، هزینه های مصرف سوخت نامتعارف، آلودگی هوا و سوانح و تلفات رانندگی که با استفاده از خودروهای پرمصرف و ناایمن تشدید می شود، نیز باید در نظر گرفته شود. بهای سوخت مصرفی (بنزین در ایران) فقط بخشی از هزینه استفاده از خودرو را به خود اختصاص می دهد. هزینه نهایی استفاده از خودرو توسط مصرف کننده شامل سه بخش هزینه ای کلی (۱) مالی (سود سرمایه + استهلاک)، (۲) بیمه و تعمیر و نگهداری و (۳) سوخت مصرفی است. هزینه های مالی و بیمه، هزینه ثابت و هزینه های تعمیر و نگهداری و سوخت مصرفی، هزینه های متغیر بهره برداری از خودرو محسوب می شوند.
وجود عوارض، حقوق گمرکی و دیگر هزینه های بسیار بالای واردات خودرو به ایران موجب می¬شود که بر اساس قیمت های بازارهای جهانی، در عمل بهای خودرو در ایران حدود دو برابر دنیا باشد. هر چند که ممکن است به بهای پایین بعضی خودروهای داخلی اشاره شود، اما چون بهای این خودروها غیر واقعی است و تحت شرایط ساختار بازار انحصاری و بسته و غیررقابتی تعیین می شود، نمی تواند ملاک مقایسه واقع گردد. همچنین باید توجه داشت که اغلب این خودروها در مقایسه با استانداردهای جهانی، اصولاً نمی توانند به عنوان خودرو تعریف شوند.
سود سرمایه شامل سود بانکی (یا تجاری) بخش هزینه ای مهم سرمایه گذاری در خرید خودرو است، چه از بانک ها یا موسسات مالی و لیزینگ ها به وام گرفته شده باشد و چه توسط صاحب خودرو پرداخت شده باشد. نرخ سود وام خودرو در کشورهای توسعه یافته اروپای غربی، آمریکای شمالی و ژاپن بین ۲ تا ۴/۵ درصد، در چین و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس زیر ۶ درصد و در هند ۹ درصد است. نظر به این که در ایران سود بانکی بسیار بالا است، هزینه سرمایه در صورت تامین از بانکها ۲۴ درصد و در صورت تامین از بازار آزاد بالای ۳۰ درصد می باشد. در کنار بهای دو برابری خودرو در ایران، هزینه بسیار بالای پول به عامل مهم ثانویه در جهت افزایش هزینه مالی استفاده از خودرو تبدیل می شود.
استهلاک و از رده خارج شدن خودرو موجب تنزل تدریجی ارزش حقیقی خودرو در طول زمان می شود. نرخ استهلاک در کشورهای توسعه یافته بالاتر می تواند باشد یا در نظر گرفته شود. در ایران با توجه به نرخ های تورم بالا، مانده استهلاک ارزش یک خودرو در مقایسه با کشورهای دیگر و به خصوص اقتصادهای توسعه یافته، قابل توجه است. هزینه بیمه خودرو (به خصوص بیمه های اجباری) و تعمیر و نگهداری و لوازم مصرفی (مانند تایر و روغن یا لنت ترمز و فیلترها) نیز عامل هزینه مهمی به شمار می رود که معمولاً بستگی به ارزش یا نوع خودرو دارد. هزینه سوخت مصرفی ضمن آن که به شرایط استفاده و نوع و مدل خودرو بستگی دارد، در کشورهای مختلف تغییر می کند. نظر به این که هزینه ثابت (مالی و بیمه) استفاده از خودروی مناسب و استاندارد در ایران بالا می باشد و هزینه متغیر (تعمیر و نگهداری و سوخت مصرفی) پایین است، در نتیجه این موضوع می تواند تا حدی بر روی کل مصرف سوخت تاثیر منفی داشته باشد.
#اقتصادایران
➡️ @EconomySoltani
هزینه نهایی واقعی مصرف هر نوع کالا یا خدمات توسط مردم به عوامل پیدا و نهان زیادی بستگی دارد و ممکن است که این هزینه با هزینه واقعی آن برای کل اقتصاد کاملاً متفاوت باشد. در شرایطی که بازار رقابتی وجود ندارد، ترکیب هزینه عوامل مشهود و نامشهود به زیان مصرف کنندگان و همچنین کل اقتصاد تغییر می کند و فقط عرضه-کنندگان کالا یا خدمات سود می برند. در این حالت ذینفعان شرایط را به نحوی نشان می دهند که توجه افکار عمومی از واقعیتهای اصلی بازار منحرف شود. عرضه و مصرف خودرو در ایران مثالی بارز از برخورد منفصل و جزیره ای با اقتصاد و به نفع ذینفعان توسط دولت است. از یک سو نزدیک به سه دهه است که با ایجاد بازار انحصاری و سیاست درهای بسته از خودروسازی دولتی کاملا دفاع و حمایت می شود و در نهایت نه تنها هیچ پیشرفتی حاصل نشده که این صنعت دچار پسرفت عظیمی هم شده است. از سوی دیگر با وجود اجبار بازار به مصرف خودروهای پرمصرف و ناایمن، به جای مقصرین اصلی، مصرف کنندگان با افزایش بهای بنزین و همچنین جرائم رانندگی مجازات می شوند.
هزینه کلی استفاده از خودرو در ایران تحت تاثیر دو موضوع خودروسازی داخلی و بهای بنزین قرار دارد. در سطح اقتصاد ملی علاوه بر هزینه های مصرف کننده، هزینه های مصرف سوخت نامتعارف، آلودگی هوا و سوانح و تلفات رانندگی که با استفاده از خودروهای پرمصرف و ناایمن تشدید می شود، نیز باید در نظر گرفته شود. بهای سوخت مصرفی (بنزین در ایران) فقط بخشی از هزینه استفاده از خودرو را به خود اختصاص می دهد. هزینه نهایی استفاده از خودرو توسط مصرف کننده شامل سه بخش هزینه ای کلی (۱) مالی (سود سرمایه + استهلاک)، (۲) بیمه و تعمیر و نگهداری و (۳) سوخت مصرفی است. هزینه های مالی و بیمه، هزینه ثابت و هزینه های تعمیر و نگهداری و سوخت مصرفی، هزینه های متغیر بهره برداری از خودرو محسوب می شوند.
وجود عوارض، حقوق گمرکی و دیگر هزینه های بسیار بالای واردات خودرو به ایران موجب می¬شود که بر اساس قیمت های بازارهای جهانی، در عمل بهای خودرو در ایران حدود دو برابر دنیا باشد. هر چند که ممکن است به بهای پایین بعضی خودروهای داخلی اشاره شود، اما چون بهای این خودروها غیر واقعی است و تحت شرایط ساختار بازار انحصاری و بسته و غیررقابتی تعیین می شود، نمی تواند ملاک مقایسه واقع گردد. همچنین باید توجه داشت که اغلب این خودروها در مقایسه با استانداردهای جهانی، اصولاً نمی توانند به عنوان خودرو تعریف شوند.
سود سرمایه شامل سود بانکی (یا تجاری) بخش هزینه ای مهم سرمایه گذاری در خرید خودرو است، چه از بانک ها یا موسسات مالی و لیزینگ ها به وام گرفته شده باشد و چه توسط صاحب خودرو پرداخت شده باشد. نرخ سود وام خودرو در کشورهای توسعه یافته اروپای غربی، آمریکای شمالی و ژاپن بین ۲ تا ۴/۵ درصد، در چین و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس زیر ۶ درصد و در هند ۹ درصد است. نظر به این که در ایران سود بانکی بسیار بالا است، هزینه سرمایه در صورت تامین از بانکها ۲۴ درصد و در صورت تامین از بازار آزاد بالای ۳۰ درصد می باشد. در کنار بهای دو برابری خودرو در ایران، هزینه بسیار بالای پول به عامل مهم ثانویه در جهت افزایش هزینه مالی استفاده از خودرو تبدیل می شود.
استهلاک و از رده خارج شدن خودرو موجب تنزل تدریجی ارزش حقیقی خودرو در طول زمان می شود. نرخ استهلاک در کشورهای توسعه یافته بالاتر می تواند باشد یا در نظر گرفته شود. در ایران با توجه به نرخ های تورم بالا، مانده استهلاک ارزش یک خودرو در مقایسه با کشورهای دیگر و به خصوص اقتصادهای توسعه یافته، قابل توجه است. هزینه بیمه خودرو (به خصوص بیمه های اجباری) و تعمیر و نگهداری و لوازم مصرفی (مانند تایر و روغن یا لنت ترمز و فیلترها) نیز عامل هزینه مهمی به شمار می رود که معمولاً بستگی به ارزش یا نوع خودرو دارد. هزینه سوخت مصرفی ضمن آن که به شرایط استفاده و نوع و مدل خودرو بستگی دارد، در کشورهای مختلف تغییر می کند. نظر به این که هزینه ثابت (مالی و بیمه) استفاده از خودروی مناسب و استاندارد در ایران بالا می باشد و هزینه متغیر (تعمیر و نگهداری و سوخت مصرفی) پایین است، در نتیجه این موضوع می تواند تا حدی بر روی کل مصرف سوخت تاثیر منفی داشته باشد.
#اقتصادایران
➡️ @EconomySoltani