You became a professor at Cornell without ever having received a Ph.D. You seem almost proud of that fact.
Oh, yes. I’m very proud of not having a Ph.D. I think the Ph.D. system is an abomination. It was invented as a system for educating German professors in the 19th century, and it works well under those conditions. It’s good for a very small number of people who are going to spend their lives being professors. But it has become now a kind of union card that you have to have in order to have a job, whether it’s being a professor or other things, and it’s quite inappropriate for that. It forces people to waste years and years of their lives sort of pretending to do research for which they’re not at all well-suited. In the end, they have this piece of paper which says they’re qualified, but it really doesn’t mean anything. The Ph.D. takes far too long and discourages women from becoming scientists, which I consider a great tragedy. So I have opposed it all my life without any success at all.
How is it that you were able to escape that requirement?
I was lucky because I got educated in World War II and everything was screwed up so that I could get through without a Ph.D. and finish up as a professor. Now that’s quite impossible. So, I’m very proud that I don’t have a Ph.D. and I raised six children and none of them has a Ph.D., so that’s my contribution.
شما استاد دانشگاه کورنل شدید بدون اینکه هرگز مدرک دکترای خود را دریافت کرده باشید . به نظر می‌رسد شما به این واقعیت افتخار می کنید.
اوه، بله. من از اینکه مدرک دکترا ندارم خیلی افتخار می‌کنم . من فکر می‌کنم که سیستم دکترا ، چیز نفرت انگیزی است. سیستم دکترا برای تربیت پروفسورهای آلمانی در قرن ۱۹ ابداع شد و تحت آن شرایط خوب عمل می‌کرد. این برای تعداد اندکی از مردم که می‌خواهند پروفسورشوند خوب است. اما اکنون تبدیل به نوعی کارت عضویت شده‌است که شما باید برای داشتن یک شغل آن را داشته باشید، چه پروفسور باشد و چه چیزهای دیگر، و این کاملا نامناسب است. این باعث می شود افراد زیادی سال‌ها و سال‌ها زندگی خود را هدر دهند و وانمود کنند که تحقیقاتی انجام می‌دهند که به هیچ وجه مناسب نیست. در پایان، آنان این تکه کاغذ را دارند که می‌گوید واجد شرایط هستند، اما واقعا هیچ معنایی ندارد. مدرک دکترا سالیان زیادی زمان می برد و زنان را از تبدیل شدن به دانشمندان منع می کند که این یک تراژدی بزرگ محسوب می‌شود. بنابراین من تمام عمرم را بدون هیچ موفقیتی با آن مخالفت کرده‌ام.
چگونه توانستید از آن شرایط فرار کنید؟
من خوش شانس بودم چون در جنگ جهانی دوم تحصیل میکردم و همه چیز پیچیده شد تا بتوانم بدون دکترا درس بخوانم و به عنوان یک پروفسور به پایان برسانم. اکنون این کاملا غیر ممکن است. بنابراین من خیلی افتخار می‌کنم که مدرک دکترا ندارم و شش فرزند دارم که هیچ یک از آنان مدرک دکترا ندارند، این هدیۀ من [به آنها] است.
@Foundations_of_Physics
Oh, yes. I’m very proud of not having a Ph.D. I think the Ph.D. system is an abomination. It was invented as a system for educating German professors in the 19th century, and it works well under those conditions. It’s good for a very small number of people who are going to spend their lives being professors. But it has become now a kind of union card that you have to have in order to have a job, whether it’s being a professor or other things, and it’s quite inappropriate for that. It forces people to waste years and years of their lives sort of pretending to do research for which they’re not at all well-suited. In the end, they have this piece of paper which says they’re qualified, but it really doesn’t mean anything. The Ph.D. takes far too long and discourages women from becoming scientists, which I consider a great tragedy. So I have opposed it all my life without any success at all.
How is it that you were able to escape that requirement?
I was lucky because I got educated in World War II and everything was screwed up so that I could get through without a Ph.D. and finish up as a professor. Now that’s quite impossible. So, I’m very proud that I don’t have a Ph.D. and I raised six children and none of them has a Ph.D., so that’s my contribution.
شما استاد دانشگاه کورنل شدید بدون اینکه هرگز مدرک دکترای خود را دریافت کرده باشید . به نظر می‌رسد شما به این واقعیت افتخار می کنید.
اوه، بله. من از اینکه مدرک دکترا ندارم خیلی افتخار می‌کنم . من فکر می‌کنم که سیستم دکترا ، چیز نفرت انگیزی است. سیستم دکترا برای تربیت پروفسورهای آلمانی در قرن ۱۹ ابداع شد و تحت آن شرایط خوب عمل می‌کرد. این برای تعداد اندکی از مردم که می‌خواهند پروفسورشوند خوب است. اما اکنون تبدیل به نوعی کارت عضویت شده‌است که شما باید برای داشتن یک شغل آن را داشته باشید، چه پروفسور باشد و چه چیزهای دیگر، و این کاملا نامناسب است. این باعث می شود افراد زیادی سال‌ها و سال‌ها زندگی خود را هدر دهند و وانمود کنند که تحقیقاتی انجام می‌دهند که به هیچ وجه مناسب نیست. در پایان، آنان این تکه کاغذ را دارند که می‌گوید واجد شرایط هستند، اما واقعا هیچ معنایی ندارد. مدرک دکترا سالیان زیادی زمان می برد و زنان را از تبدیل شدن به دانشمندان منع می کند که این یک تراژدی بزرگ محسوب می‌شود. بنابراین من تمام عمرم را بدون هیچ موفقیتی با آن مخالفت کرده‌ام.
چگونه توانستید از آن شرایط فرار کنید؟
من خوش شانس بودم چون در جنگ جهانی دوم تحصیل میکردم و همه چیز پیچیده شد تا بتوانم بدون دکترا درس بخوانم و به عنوان یک پروفسور به پایان برسانم. اکنون این کاملا غیر ممکن است. بنابراین من خیلی افتخار می‌کنم که مدرک دکترا ندارم و شش فرزند دارم که هیچ یک از آنان مدرک دکترا ندارند، این هدیۀ من [به آنها] است.
@Foundations_of_Physics