ابن تیمیه (رحمه الله) می‌گوید:
«زمانی‌که حضرت آدم (علیه السلام) مرتکب گناه شد، به تعقیب آن توبه کرد و به سوی الله متعال رجوع کرد، پس پروردگارش او را برگزید و توبه‌اش را پذیرفت و به سوی استغفار رهنمودش کرد.
اما وقتی ابلیس گناه کرد و به گناه خویش اصرار و تکبر ورزید و تقدیر را بهانه کرد، مورد لعنت الله متعال قرار گرفت و از رحمت الله رانده شد.
بنابراین، توبه کردن بعد از ارتکاب گناه، نشان آدمیت و اصرار به گناه و تقدیر را بهانه کردن نشانه‌ی شیطنت است!
پس سعادت‌مند کسی است که از پدر خویش آدم (علیه السلام) متابعت و پیروی کند.
و بدبخت کسی است که از دشمن خویش شیطان متابعت کند.».
[مجموعة الفتاوی: ج/۸، ص/ ۲۴۳.]
•┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈•
join➦ @Malomateislami1441
•┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈•
«زمانی‌که حضرت آدم (علیه السلام) مرتکب گناه شد، به تعقیب آن توبه کرد و به سوی الله متعال رجوع کرد، پس پروردگارش او را برگزید و توبه‌اش را پذیرفت و به سوی استغفار رهنمودش کرد.
اما وقتی ابلیس گناه کرد و به گناه خویش اصرار و تکبر ورزید و تقدیر را بهانه کرد، مورد لعنت الله متعال قرار گرفت و از رحمت الله رانده شد.
بنابراین، توبه کردن بعد از ارتکاب گناه، نشان آدمیت و اصرار به گناه و تقدیر را بهانه کردن نشانه‌ی شیطنت است!
پس سعادت‌مند کسی است که از پدر خویش آدم (علیه السلام) متابعت و پیروی کند.
و بدبخت کسی است که از دشمن خویش شیطان متابعت کند.».
[مجموعة الفتاوی: ج/۸، ص/ ۲۴۳.]
•┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈•
join➦ @Malomateislami1441
•┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈•