𝑴𝑶𝑵𝑺𝑰𝑬𝑼𝑹🍷

نوار کاست، ضبط‌های کهنه و قدیمی و پوسترای مادرن تالکینگ روی دیوار اتاق...
لباس‌های مشکی کف اتاق و گیتار برقی‌ای که روی تخت رها شده...
اهمیتی به اطرافش نمیده، موهای مشکیش رو که به تازگی کوتاه تر کرده، رو توی آینه مرتب می‌کنه.
خط چشم‌هاش رو پر رنگ‌تر می‌کنه.
نگاهش روی تتوی عنکبوتِ روی گردنش ثابت میمونه.
کت چرمش رو از روی زمین برمیداره و برای بار آخر خودش رو برانداز میکنه.
گیتارش رو برمیداره و با لبخندی که روی لبشه با عجله از خونه بیرون میزنه.
همه متعجبن که چطور اون دخترِ رویاهای تاریک لبخندِ روشنی روی لبش داره؟
وقتی به استیج زیر زمینی می‌رسه، چشم‌هاش رو اون اطراف می‌چرخونه و منتظره تا دوباره نگاهش محو لبخند‌های اون دختر بشه.
گیتارش رو وصل می‌کنه و قبل از اینکه شروع کنه، اون رو می‌بینه که با عجله از مردم عذر خواهی می‌کنه و میخواد که بیاد جلوتر...
با اون کت جین خاکستری زیباترین فرد بین جمعیته...
با دیدن اون دختر مضطرب زیبا با گروهش شروع به نواختن بهترین آهنگشون میکنن.
صدای جیغ طرفدارهاش رو می‌شنوه ولی فقط منتظر نگاه و لبخند دلنشین اون دختره...
دختر با لبخند روی لبش پاکت سیگارش رو از توی جیبش در میاره و یه دونه‌اش رو بین لب‌هاش میزاره...
تضاد زیبایی‌عه، نه؟
هیچ چیز رو نمی‌شنوه فقط یک چیز توی گوش‌هاش میپیچه...
اون دلش میخواد لب‌های خودش به‌جای اون سیگار روی لب‌های دختر باشه.
اون میدونه که دیگه نمی‌تونه تحمل کنه.
گیتارش رو روی زمین میندازه و دست دختر رو می‌کشه و اون رو با خودش به ماشینش میبره.
بدون اینکه حتی اسمش رو بپرسه شروع به بوسیدنش میکنه.
و امیدواره که بتونه با دختری که توی بوسه همراهیش می‌کنه کل شهر رو زیر این تاریکی با کادیلاکش متر کنن.
و سیگارشو با سیگار اون روشن کنه.

1989_نیویورک
#vibe

واژه‌ی flawsome ؛ ریشه : انگلیسی
معنی : چیزی که جذابیت و زیباییِ آن، برآمده از نقص‌ها و کاستی‌های موجود در آن است و به سبب این اشکالات و ایرادات، زیبا است.

حال من بد نیست و یعنی هیچ جای بدنم درد نمی‌کند ولی اگر بخواهی حالم را عمیق‌تر جویا شوی باید به تو بگویم که به‌هیچ‌وجه از زندگی خوشم نمی‌آید. زندگی برایم بی‌معنی و غیرقابل‌تحمل شده. بر عکس تو من حالم با خواندن کتاب‌های روان‌شناسی و غیره خوب نمی‌شود. من آدم احساساتی و دیوانه‌ای هستم و مثل تو نمی‌توانم به اعصابم مسلط باشم. دردهایم بزرگ‌تر از آنچه هست در نظرم جلوه می‌کند و هیچ‌وقت قدرت روبه‌رو شدن با حقایق زندگی را ندارم. بارها آرزو کرده‌ام که مثل تو باشم اما گویی خداوند نمی‌خواهد که من روی خوشبختی را ببینم. اعتماد و ایمن به نفس در وجود من مرده. محیطی که در آن زندگی می‌کنم برای من کشنده و رنج‌آور است و پیوسته به ضعف و تزلزل روحیه‌ی من کمک می‌کند. همیشه فکر می‌کنم که فقط برای مردن خوب هستم. زیرا در خانه کسی برای من ارزشی قائل نیست و کسی نیست که شخصیتم را تقویت کند. هیچ کاری را نمی‌توانم با ایمان و اعتماد انجام بدهم. تزلزل و تردید مثل سایه‌ی شومی روی اعمال و افکار من سنگینی می‌کند و شخصیتم مثل یخی آب می‌شود. هیچ‌کس نیست که درد مرا بفهمد و به من کمک کند فقط مرا همان‌طور که هستم بشناسد. آه حالا می‌فهمم که درد بیگانگی چه درد بزرگی است.
‌فروغ فرخزاد - نامه به پرویز شاپور

به نفر50ام اسموتی میدم

در دنیاهای تاریکی زندگی می‌کنیم و تظاهر به روشن بودن میکنیم...
عجیب نیست؟!

۱۱تا۱۴