۴۶ـبچهها خیلی بامزه‌اند ها
ولی گاهی مرا می‌ترسانند.
به خصوص وقتی با آن چشم‌های درشت پایین کشوی پاستیل‌هایم کمین می‌کنند.
یا آن وقت که از پفک خودم یک دانه هم بهم تعارف نمی‌زنند. بعدش هم که دیگر اصلا رغبت نمی‌کنم ازشان پفک بگیرم. گاهی فکر می‌کنم از قصد دست‌های‌شان را تف‌مالی می‌کنند. باور کنید می‌دانند چندش‌مان می‌شود. چی بهش می‌گویند؟ آه بله تعیین قلمرو. مثل شیرها که روی سنگ منگ جیش می‌کنند.
وقتی این تئوری را پیش رفیقم مطرح کردم گفت:
خب بله متاسفانه هیچ انسانی در سن چهار-پنج سالگی تمدن ندارد.
مردم می‌گویند رفیقم واقعی نیست. ولی یک جورهایی هم هست وگرنه چطور داخل سرم صدایش را می‌شنوم؟ حالا هر چه. وقتی دارد حرف حق می‌زند مهم نیست واقعی باشد یا نه. الان هم دارد می‌گوید بچهٔ انسان کلا بی‌تمدن است.
بله بی‌تمدن. به نظرم به جای قربان‌صدقه رفتن از این کوتوله‌های بی‌تمدن باید به‌شان دستبند بزنیم. نه از این النگو صورتی‌های پلاستیکی. دستبند واقعی.
رفیقم می‌گوید باید از دستبندهای سایز کوچک استفاده کنیم وگرنه فرار می‌کنند. پس گمانم سایز Xs خوب باشد. راستی اصلا این سایزی می‌سازند؟ اگر نه، باید بسازند. مخصوص کوتوله‌های آب زیر کاه.
بله. باید یه جا بندشان کنیم تا پدر و مادری، کسی چیزی بیاید تکلیف‌شان را مشخص کند. هرچند این کار کمی خطر دارد. چه بسا به جای مشخص کردن تکلیف بیایند یقهٔ ما را مچاله کنند که «به چه جرمی بچهٔ ما را زندانی کرده‌اید؟ کثیف خوردن پفک؟ هیچ هم کثیف نیست. خیلی هم بامزه‌ست.»
بامزه؟ :/
ببینم اگر مردی ۸٠کیلویی با یک متر و ۸۸ سانت قد هم این جوری پفک بخورد بامزه‌ست؟
باور کنید نیست. این را می‌گویم چون پفک خوردن رفیقم را دیده‌ام. رفیق تومخی‌ام _همانی که می‌گفت کودکان بی‌تمدن‌اند_ قبل از انگشت کردن در دماغ، دست‌های خیس پفکی‌اش را به لباسش می‌کشد.
زهرا مرادپور
#صد_خز
@
@Moradpour_frogism
