34- عَنْ طَارِقِ بْنِ شِهَابٍ قَالَ: أَوَّلُ مَنْ بَدَأَ بِالْخُطْبَةِ يَوْمَ الْعِيدِ قَبْلَ الصَّلاَةِ مَرْوَانُ، فَقَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ: الصَّلاَةُ قَبْلَ الْخُطْبَةِ، قَالَ: قَدْ تُرِكَ مَا هُنَالِكَ، فَقَالَ: أَبُوسَعِيدٍ: أَمَّا هَذَا فَقَدْ قَضَى مَا عَلَيْهِ، سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ مَنْ رَأَى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ، وَذَلِكَ أَضْعَفُ الْإِيمَانِ. (مسلم - 49)
Хадис!
Ториқ ибни Шиҳоб, разияллоҳу ъанҳу мегӯяд!
Марвон, аввалин касе буд, ки дар рӯзи ъид, пеш аз намози ъид, хутбаҳ хонд.
Пас марде дар баробари ӯ баланд шуд, ва гуфт!
Намози ъид, бояд пеш аз хутбаҳ, хонда шавад.
Марвон гуфт!
Ончӣ қаблан буд, акнун вуҷуд надорад.
Абусаъид, разияллоҳу ъанҳу, гуфт!
Ин шахс ба вазифааш ъамал кард.
Ман шунидам, ки Расулуллоҳ, саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам гуфт!
Ҳар касе аз шумоён кори бадеро (кори гуноҳеро), бубинад,
(бояд бо қуввати), дастонаш онро манъ кунад.
Агар қудрати (бо даст манъ карданро), надошта бошад, бо забонаш (он ъамалро), манъ кунад.
Агар қудрати онро, низ надошта бошад, бо қалбаш он (кори зишт, ва гуноҳро), бад бубинад.
Имони ҳамон гуна шахс заъиф аст.
(Муслим - 49).