در پهنای جهان، میانِِ همه‌ی آدمان؛ یکی، بهترینی ایام طفولیت‌ات می‌شود که گاهی مهر‌ِ رفاقت تا ابد ماندگار و گاهی هم رختِ سفر از دیار‌ِ محبت می‌بندد.
روزگار‌‌ِ پررنگ؛ خلق را چه بد، رنگ می‌زند، رنگی از فراسوی هر تاریکی که تابلو‌ی دوستی را به تنگاتنگ‌های جدایی می‌کشاند.
هرچند قلب از آنی که فراتر از دوست بود می‌شکند، ولی خاطراتِ خوب گذشته تا حَشر باقی می‌مانند و در دنج‌ترین حصه قلب من، میان تکه‌های شکسته‌ی آن، قابِ زیباترین خاطراتِ طُ حک و در بین دردی ماندگار، درمانی رقم خورده است. بله! آن معجون خوبی‌ها مرا با طُ پیوند داده است.

اکنون آمدنت به مزرعه‌ی دنیا را سبز می‌خوانم و آرزو می‌کنم، میان دل‌ها مهر بکاری و دوستی را برای هر منفعت دنیا نفروشی...
در پایان برایت سعادت‌ِ هر دو جهان را با سرفرازی ماندگار خواهانم.

از من برای آشنای دیرینه❤‍🩹
___

بانو: ستوری "صدیقی" عضو کانون «پسر نویسنده»

📬#دست_نوشته_قشنگ_شما

@Pesar_nawisnda |پسر نویسنده