نکته 524 : كبريت و شمع
از ديرباز آتش در بين ايرانيان باستان بسيار حائز اهميت بود، تا حدي كه آن را مقدس مي شمردند. در دوران زرتشت نيز، آئين آتش بسيار اهميت داشت و در بسياري از مراسم ديني و آئيني و فرهنگي، آتش حضور داشت و بسياري از عبادت ها به وسيله آتش انجام مي شد. ناگفته پيداست كه قداست آتش در بين زرتشتيان و حتي پيش از زرتشت نيز، كاملا سمبوليك و برگفته از جهان هاي دروني است. آتش در نزد ايرانيان باستان، فقط جنبه فيزيكي نداشت و آتشي واقعي بود؛ آتشي كه نماينده اهورامزدا يا كرايست پارسي بود.
يكي از سمبل هاي مهم دنياهاي دروني، روشن كردن آتش است. اين روشن كردن مي تواند هم به صورت روشن كردن شمع باشد و يا روشن كردن كبريت خالي براي برافروختن چيزي ديگر. در برخي اوقات فرد مي بيند كه كبريت را مي كشد و سوسوي اندكي مشاهده مي شود و فورا خاموش مي شود. گويي كه كبريت نم كشيده و بلافاصله بعد از كشيده شدن كبريت، يا فورا خاموش مي شود و يا اصلا روشن نمي شود. ممكن است فرد چندين بار عمل روشن كردن كبريت را انجام دهد و هر بار كبريت خاموش شود. ممكن است فرد خود به تنهايي نتواند آتش را روشن كند و براي برافروختن آتش دروني، از فرد ديگري و از آتش برافروخته او، كمك بگيرد. همه اين حالت ها با توجه به وضعيت فرد و سطح كانشسنس اش، درجه بندي مي شود و متغير است.
همانگونه كه شمع مظهر نور و روشنايي است، كبريت روشن، مظهر كانشسنس بيدار است. وضعيت روشن شدن كبريت در جهان هاي درون، با كانشسنس فرد ارتباط تنگاتنگي دارد و نشان از كانشسنس بيدار و يا كانشنس خواب دارد. اگر مي بينيد كه شمع داريد و كبريت نداريد، نشان از آماده نبودن شما براي بيداري كانشسنس دارد. اگر شمع و كبريت داريد و كبريت روشن نمي شود، هنوز آمادگي لازم براي بيداري كانشسنس كسب نشده است. اگر كبريت روشن مي شود، نشان از آمادگي فرد براي بيداري كانشسنس دارد و به زودي كانشسنس فرد بيدار خواهد شد.
آتش دروني خود را برافروزيد تا كانشسنس شما بيدار شود. مالكان واقعي آتش، انسان هاي بيدار جهان هاي دروني هستند.
@Tabeogyanous تا به اقيانوس
از ديرباز آتش در بين ايرانيان باستان بسيار حائز اهميت بود، تا حدي كه آن را مقدس مي شمردند. در دوران زرتشت نيز، آئين آتش بسيار اهميت داشت و در بسياري از مراسم ديني و آئيني و فرهنگي، آتش حضور داشت و بسياري از عبادت ها به وسيله آتش انجام مي شد. ناگفته پيداست كه قداست آتش در بين زرتشتيان و حتي پيش از زرتشت نيز، كاملا سمبوليك و برگفته از جهان هاي دروني است. آتش در نزد ايرانيان باستان، فقط جنبه فيزيكي نداشت و آتشي واقعي بود؛ آتشي كه نماينده اهورامزدا يا كرايست پارسي بود.
يكي از سمبل هاي مهم دنياهاي دروني، روشن كردن آتش است. اين روشن كردن مي تواند هم به صورت روشن كردن شمع باشد و يا روشن كردن كبريت خالي براي برافروختن چيزي ديگر. در برخي اوقات فرد مي بيند كه كبريت را مي كشد و سوسوي اندكي مشاهده مي شود و فورا خاموش مي شود. گويي كه كبريت نم كشيده و بلافاصله بعد از كشيده شدن كبريت، يا فورا خاموش مي شود و يا اصلا روشن نمي شود. ممكن است فرد چندين بار عمل روشن كردن كبريت را انجام دهد و هر بار كبريت خاموش شود. ممكن است فرد خود به تنهايي نتواند آتش را روشن كند و براي برافروختن آتش دروني، از فرد ديگري و از آتش برافروخته او، كمك بگيرد. همه اين حالت ها با توجه به وضعيت فرد و سطح كانشسنس اش، درجه بندي مي شود و متغير است.
همانگونه كه شمع مظهر نور و روشنايي است، كبريت روشن، مظهر كانشسنس بيدار است. وضعيت روشن شدن كبريت در جهان هاي درون، با كانشسنس فرد ارتباط تنگاتنگي دارد و نشان از كانشسنس بيدار و يا كانشنس خواب دارد. اگر مي بينيد كه شمع داريد و كبريت نداريد، نشان از آماده نبودن شما براي بيداري كانشسنس دارد. اگر شمع و كبريت داريد و كبريت روشن نمي شود، هنوز آمادگي لازم براي بيداري كانشسنس كسب نشده است. اگر كبريت روشن مي شود، نشان از آمادگي فرد براي بيداري كانشسنس دارد و به زودي كانشسنس فرد بيدار خواهد شد.
آتش دروني خود را برافروزيد تا كانشسنس شما بيدار شود. مالكان واقعي آتش، انسان هاي بيدار جهان هاي دروني هستند.
@Tabeogyanous تا به اقيانوس