Прашу прабачыць за пакуты,
За ноч без сну, за рэкі слёз.
За літры выпітай атруты,
За словы, што сказаў наўскос.

Даруй мне шнары на запясце,
Што я казаў калісьці "уздоўж".
Не варта была тады красці
Мне сэрца, рытуальны нож.

Я ўжо казаў вам, міла пані,
Я ўжо казаў, што amo te¹!
Ці трэба напісаць у скрыжалі?
Каб даказаць што без цябе...

Не лезуць літары ў вершы,
Не льецца кроў у маёй грудзі,
Я, nota bene², не бязгрэшны!
Я так кахаю, паглядзі!