پی تطبیق این شخصیت‌ها در روزگار حال می‌گردیم؛ مثلا این که «گرسیوز» را با چه خصوصیاتی می‌توان در جامعه کنونی یافت و یا گلشهر، همسر پیران ویسه می‌تواند نماینده چه قشر از زنان امروزی باشد. بیش ترین تاثر من از داستان مرگ «سیاوش» به دست «افراسیاب» به واسطه دسیسه بازی‌های گرسیوز است. به باور من، مرگ مظلومانه سیاوش، اثربه سزایی بر ساختار فرهنگ ایران زمین و بسیاری از کشورهای فارسی زبان داشته است. فکر استخراج پیام ها و عناصر نگاه منصفانه و بشردوستانه این کتاب هم هستیم. اگر عمیقا و کلمه به کلمه با شاهنامه پیش برویم، متوجه می‌شویم هیچ نژادی بر ‌نژاد دیگر برتری ندارد. در واقع، امروزه تنها تمرکز بر نوع و آواز خوانش شاهنامه نیست بلکه چه گونگی اسطوره سازی و تحلیل‌ شخصیت‌های آن به لحاظ روان‌شناسی نیز مورد توجه است. من باور دارم این شکل خوانش شاهنامه می‌تواند جذابیت بیش تری در بین نسل جوان ایجاد کند.
@anjomanshahnameh

♦️روند اجرای برنامه ها چه طور پیش می رود؟

ما تا به حال بيش از ١٠٠ جلسه هفتگی شاهنامه خوانی داشته‌ایم و دو اجرای نقالی و قصه­خوانی همراه با تآتری کوتاه از داستان «بیژن و منیژه» که به روی صحنه آورده‌ایم. نمایش‌نامه را خودم نوشته ام و اجراهای هنرمندانه نقالی، قصه خوانی و تآ‌تر توسط بانوان هنرمند انجمن شاهنامه خوانی در دبی انجام شده است.

♦️به نظرتان، نسل بعدی میلی به ادامه حرفه نقالی یا شاهنامه خوانی خواهد داشت؟

بله؛ من خوشبین هستم و بر این باورم که حتما این امر اتفاق خواهد افتاد. اما اگر هدف شاهنامه خوانی از نقالی صرف، به درک مفاهیم و تعمق در آن برای دست یافتن به فرهنگ اصیل ایرانی که به فراموشی سپرده شده تغییر پیدا کند، مطمئنا هنر نقالی مدرنی به وجود خواهد آمد که جواب گوی کنجکاوی و عطش نسل های آینده
هم خواهد بود.
https://iranwire.com/fa/features/2979

https://t.me/anjomanshahnameh