"АЛЫС-АЛЫСЛАРҒА КЕТКИМ КЕЛЕДИ"
Таң емес бул жағдай, ҳәммеге мәлим,
Сонда да азлап сөз етким келеди.
Сорасаң сен меннен бүгинги ҳалым,
Алыс-алысларға кетким келеди...
Кең аспан, Ай жақты, Жулдызлар жанып,
"Қасыма кел!" дейип шақырып турар.
Мың қәлеп турса да баралмас анық,
Қанатсыз кеўилим аҳ урып турар...
Жақынлар жанымда, жалғызбан бирақ,
Қандай-дур өзгеше сезим жетиспес,
Сағыныш жүрекке салғызған қурақ,
Ызалы жылайды, хешким еситпес...
Әне солай мениң өтпекте күним,
Әрманлы муҳаббат.., бири кем дүня.
Ишимде боран тур, шықпайды үним,
О Тәңир қулыңа бир төзим сыйла...
Сыртқы көз байқамас иштеги муңды,
Жүзим күле берер, (әзелден сондай)
Айтайын қәлесең, негизги шынды,
"Жан дүням музлаған, жибимес тоңдай..."
Мен қашан өмирде шынайы күлдим?!
(Шығып-та кетипти ҳәтте есимнен.)
Усы күнге шекем, (мен соны билдим),
Шынлықты излеппен көрген түсимнен...
Яқ, яқ!... Налыныўға ҳақым жоқ мениң,
Сонда да кеўилде қәстелик бардай.
Бул "қәсте" еле де тапқан жоқ емин,
Ушсам аспан, жүрсем жолларым тардай...
Кең аспан, жақты нур таратқан Айым,
Мен саған хәзир-ақ жетким келеди,
Дүняның ислерин ойлаған сайын,
Алыс-алысларға кетким келеди...
Баҳадыр Байназаров.
Өжет✍