"در این همنوع خواری ما همچنان واقعی هستیم"
در طول تاریخ ما اولین قومی نیستیم که یکدیگر را شکار میکنیم
ما انسانها و همسایه هایی که به هم دیگر هیچ رحمی نشان ندادیم .
لحظه ای به اینکه چه در دست ، چه در دهان و چه در ذهن داریم روبرو نشدیم .
و همه بر سر یک سفره نشستیم .
سفره ای به نام شهر
بشقابهایی از هم نوع ها یمان
در واقع ما حالت پیشرفته ای از قبیله ی کانیبال هستیم
قبیله ی کانیبال در گذشته های دور با انگیزه های مختلف هم نوع های خودشون (انسانها ی اسیر ، سالمندان ، بچه ها و جنگجویان برتر که زخمی شده اند...) رو میخوردند !
دلایلی چون قحطی ، جنگ و احترام به اجداد از دلایل این اتفاقات بوده...
شاید در انسان به مرور زمان شکل هم نوع خواری عوض شد !
این رفتار بین حیوانات هم بسیار دیده شده که دلایل خودشو داره و همچنان در دست مطالعه هست که میتونه برگرفته از تاثیرات مخرب انسان بر طبیعت و گرمایش جهانی و کمبود غذا برای دیگر حیوانات باشه
اما درانسان امروزی...
غم انگیز تر از همیشه ما همنوع خوار شدیم ..
بدون این که خونی ریخته شود یا گوشتی دریده !
بدون هیچ رحم و هشداری یکدیگر را بارها و بارها زخمی کردیم و دریدیم !
به مردمی تبدیل شدیم که هیچ امیدی برای زنده ماندن در این کنیبال ندارند..
در این میان یک حضور تنها امیدی هست که شما را از این کنیبال فرار دهد
دو نفر که همچنان از گوشت انسان لذت نمیبرند و کنار یکدیگر امن خواهند بود...
یک "آخرین متحد" که همچنان میتوانید در کنارش واقعی باشید
شما به گوشت انسان نیازی ندارید
شرایط کشور ما بیش از همیشه به کنیبال تشابه دارد...
امید است به ندریدن یکدیگر ...
اگر بمیریم باهم میمیریم
و اگر زنده بمونیم باهممیمونیم
و اگر تو بمیری من برایت نامه خواهم نوشت
که در این هم نوع خواری ما همچنان واقعی هستیم
@CodedNature