من پیش بعضی از آدمای زندگیم خیلی خیلی خودمم، بلند بلند می خندم تا بیفتم رو زمین، هر جور که دلم بخواد غذا می خورم درست مثل وقتی خودم تنهام. راجب خودمو بقیه جوری حرف می زنم که تو خلوتم با خودم فکر می کنم. کنارشون آنقدر خل و چل و راحت ام که واقعی ترین شخصیت خودمم. این یعنی من اون آدمارو از ته ته قلبم دوسشون دارم.