НОДИРА ОПАГА

АСРОР ДЕНГИЗИ

Асрор денгизидай чайқалар кеча,
Дарахтлар силкинар сархуш, телбавор.
Ҳой денгиз, сенга ғарқ бўлганлар неча,
Умрлар қаршингда ҳамиша ночор.

Қоп-қора тўлқинлар ёвдай бешафқат
Уйларга кираркан бостириб ногоҳ,
Яна эрмаклайди руҳингни қисмат -
Денгизнинг ўзидан сўрайсан паноҳ.

Манзили номаълум - маёқ бўлолмас
Умринг гулханининг ўти, дудлари.
Чексизлик бағрида милтирар маъюс
Юлдузлар - осмоннинг ёнарқуртлари.

Шамол - далли соқий, узатаркан май,
Ўчади ёдингдан софлигу шаънлар.
Изтиробнинг чигал ришталаридай
Чалкашиб кетади меридианлар.

...Нариги соҳилни ёритар недир,
Ё қанотин тараб кутмоқда Ҳумой?
Аёл журъатидай бесас, бегидир -
Асрор денгизидан сузиб ўтар Ой.

Гулноз Мўминова